Haagse lulverhalen

Geestig, gewaagd en af en toe schunnig. In Haagse lulverhalen staan zeven humoristische avonturen van uiteenlopende Hagenezen. Meestal types die net boven de degradatiestreep staan, om in voetbaltermen te spreken. Neem bijvoorbeeld de ADO-supporters Niels en Rudi, midden-dertigers, die het zuipen van bier tot levenskunst hebben verheven. Of Moeke Rog, een tweeëntachtigjarige dame met een extreem hoog libido, die maar al te graag van twee kantjes snoept. De twintiger Alo, ex-psychiatrisch patiënt, die wel raad weet met de bekende Nederlanders die hij haat. Wees gewaarschuwd: deze verhalenbundel is absoluut ongeschikt voor lezers met een goede smaak.

Dit is het eerste boek van Eric Roos (1958). Deze Hagenees is echtgenoot, vader van twee dochters, psycholoog, loopbaanconsulent, muzikant en fotograaf. En niet te vergeten: ADO-supporter sinds 1963. Met Haagse lulverhalen heeft hij ‘auteur’ aan dit rijtje toegevoegd. Eric heeft een geheel eigen schrijfstijl en een origineel woordgebruik. Hij zoekt in zijn verhalen met een hoog gniffelgehalte de grenzen op tussen wat wel en niet kan.

Een man moet ongegeneerd scheten kunnen laten. Zo ben je nou eenmaal geboren. Anderen moeten daar niet over zeuren. Zeker vrouwen niet. Deze en andere vage overpeinzingen dobberden wat rond in het hoofd van Niels Hellekraft, die net de eerste slok van zijn zevende bokaal Affligem Tripel naar binnen liet glijden. Hij zat aan de bar van zijn stamkroeg De Zinkende Pakschuit, hartje Den Haag.

Naast hem stond zijn all time drinkbuddy en beste vriend Rudi Fonteijn. Een goeie gozer die zijn naam eer aan deed. Hij had na de wedstrijd van ADO Den Haag tegen Ajax tegen de spelersbus van 020 staan pissen. Bijna een minuut lang en met een krachtige straal. Het feestje had nog langer kunnen duren, maar agent Bokma, bepaald geen voetballiefhebber, was in de buurt geweest. "Waar zijn wij hier helemaal mee bezig?", vroeg hij nogal clichématig, maar op stevige toon. "Ziet u toch? Een golden shower voor die tulpen uit Amsterdam", had Rudi geantwoord. Dat kostte hem honderdtwintig euri wegens wildplassen. "Zo wild was het toch niet?", had Niels nog geprobeerd. "Het was een gecontroleerde en tevens krachtige straal, agent. Dat heeft u zelf kunnen constateren." Agent Bokma zei: "Ook hiervoor kunt u een boete krijgen meneer. Het in de maling nemen van een agent in functie." Niels had er het zwijgen toegedaan.

Niels liet de scheet die hij in gedachten had. "Gat-ver-re-dámme, vuile stinkerd!", zei Rudi. Hij stapte opzij om aan de geur te ontkomen. Dat lukte niet echt. Ook andere klanten aan de bar genoten mee. Er ontstond enig rumoer. Boze blikken, gemor en een paar scheldwoorden richting Niels. De kroegbaas keek alert toe, voorbereid op erger.