Het boek is absoluut vlot geschreven. Ik vond het ook heel beklijvend - je verhaal is blijven plakken en ik werd er ook wat stil van.
Levens zitten vandaag anders in elkaar, hier bij ons. Ze beginnen niet in een oorlog, en met vaders die sneuvelen en moeders die achterblijven in huizen met andere gezinnen en vele kinderen. Het is goed dat je op het einde even die sprong maakt naar de vluchtelingenproblematiek van vandaag.
De fragmenten uit de brieven van je vader vond ik heel aangrijpend, en ok hoe alles doorwerkt, tot en met het geluid van laag vliegende vliegtuigen. Ook die (bijna) laatste zin an je moeder, over het opgroeien zonder vader, was heel ontroerend.
Soms was het ook grappig, over de eerste banaan, de muis langsheen het bed, de autorijles, of de Amerikaanse kleren in vele kleuren.
Je verhalen en je tocht naar België deden me stilstaan bij een verleden dat echt niet zo ver achter ons ligt. Dat verenigde Europa van vandaag, waar we soms wel erg nonchalant mee omspringen, is niet zo vanzelfsprekend. Het is eigenlijk nog erg pril, en daarom ook brozer dan we soms denken.
De fotootjes van de reizen maken het allemaal ook erg herkenbaar. Het is een levensverhaal dat meandert, en daardoor ook verandert. Maar er zijn wel constanten, zoals de violen. En altijd opnieuw een weg zoeken en vinden, naar een nieuwe opleiding, lesgeven, zelf kinderen grootbrengen,...
Ik ben erg blij dat ik het heb mogen lezen, veel dank, Hendrik
Het is een prachtig boek geworden hoor! Mooi en waarachtig verteld op jou eigen authentieke manier Het leest echt als een trein, eens begonnen met lezen kan je moeilijk stoppen.
Wat een boeiende zoektocht naar je roots, je eigen geschiedenis.Vooral het gedeelte over je jeugd overweldigde me echt. Verbijsterend hoe je beschrijft dat je nog een vrij zorgeloze kindertijd en jeugd meegemaakt hebt terwijl je zo jong met zo een groot gemis te maken had.
De persoonlijkheid van je vader heb je echt mooi beschreven tegen de achtergrond van de tijdsgeest van toen. Het is toch heel bijzonder hoe we allen beïnvloed worden
door de tijd waarin we leven. Hoe je vader een kind was van zijn tijd, hoe wij en de volgende generatie door onze tijd meegesleurd worden, bijna onbewust worden we allen meer beïnvloed dan we zelf beseffen op het moment. Pas als je terugkijkt in de geschiedenis besef je de impact ervan eigenlijk.
De waarden van de vorige generatie, daar zijn wij echt van vervreemd: vaderlandsliefde, trouwe kameraadschap, religiositeit, solidariteit tussen mensen, gezinnen. Het leek allemaal zo vanzelfsprekend. Nu is iedereen zo met zijn eigen ontwikkeling bezig, alles is veel individueler geworden. De sociale netwerken van vroeger functioneerden toch
wel beter, soms over generaties heen en dit alles zonder sociale media!
Je moeder dwingt toch ook wel veel bewondering af. Onder moeilijke omstandigheden heeft zij zoveel mogelijk gemaakt voor zoveel mensen...
Ik herinner mij nog heel goed een gesprek Je vertelde toen hoe je de vraag aan je moeder gesteld had of ze wist wat het was om zonder vader op te groeien. Ik vond het mooi de context van dit gesprek in je boek te kunnen lezen. Het was als een puzzel die in elkaar viel.
Ik was ook wel zeer verwonderd over de vluchtelingenstroom van oost naar west die je beschrijft, wat een massa mensen moet dat geweest zijn.
Daarbij vergeleken is wat wij nu meemaken zo kleinschalig! En hoe dat probleem structureel aangepakt werd en iedereen naar oplossingen zocht.
Het is duidelijk een probleem van alle tijden.
Wat me doorheen het ganse boek zo opvalt, de rode draad in het verhaal is toch ook wel de liefde voor de muziek. In elke periode van je leven blijkt de noodzaak om muziek te maken, te delen,door te geven aan de volgende generatie. Muziek verbindt toch wel veel hé?
Naast de liefde voor muziek voel je ook de sterke band binnen je gezin. De mooie reizen illustreren dat goed.
PS Dat verhaal van de viool die je van Oost naar West-Duitsland gesmokkeld hebt wil ik je toch zelf eens horen vertellen hoor!
