IK heb het boek uitgelezen. Het leest als een trein. Makkelijke taal met diepgaande gedachten. Het boek is niet alleen een detective roman met spannende gebeurtenissen en misdaad, maar ook een beschrijving van de actuele werkelijkheid vanuit een bepaalde invalshoek. De Arabische lente, het lijden van vluchtelingen uit het Midden-Oosten, terrorisme, Riffijnse migratie in historisch perspectief met verwijzingen naar de actuele volksbeweging in de Rif, maatschappelijke vraagstukken en culturele ingrediënten zoals de identiteit, de eerwraak...,etc. Kortom: het boek is een couscous met zeven groenten. Het kan zijn dat je niet alle groenten lust. Toch is het de moeite waard om te proeven en er kennis mee te maken. Ik zou het boek zeker aanraden voor geïnteresseerden, liefhebbers en kritische lezers.
Samenvatting
Een mysterieuze asielzoeker met geheugenverlies probeert er tevergeefs achter te komen wie hij is. De zoektocht naar zijn identiteit levert onherkenbare gebeurtenissen en raadsels uit zijn verloren verleden op: ‘Een chaos in de Arabische wereld en een chaos in zijn hoofd’. In een prachtige combinatie van fictie en non-fictie, verleden en heden, wordt kritiek omtrent IS en het lijden van vluchtelingen uit het Midden-Oosten aan de kaak gesteld. Spannende ontwikkelingen en een bittere werkelijkheid zijn in Als de lente herfst wordt geïntegreerd in een volwaardige thriller vol actie en misdaad.
Over de auteur
Ahmed Belhadj is geboren in 1968 in (Rouadi) Alhoceima, een Marokkaanse havenstad en badplaats, gelegen aan een beschutte baai aan de Middellandse Zee bij het centrum van het Rifgebergte in het noorden van Marokko. In de jaren negentig publiceerde hij gedichten en korte verhalen in Arabische kranten en tijdschriften. Twee van zijn korte verhalen zijn bekroond met de El Hizjra-literatuurprijs. Sommige gedichten zijn verschenen in de gedichtenbundel Echo’s uit de illusietijd (Egypte, 1996).
Productinformatie
- ISBN
- 9789402238259 / 978-94-022-3825-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 18-08-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Thrillers
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 204
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De inspecteur stapt in de auto. Hij pakt een paar foto’s die opgenomen werden op de plaats delict na de aanrijding en kijkt geconcentreerd ernaar. Hij wrijft op zijn voorhoofd. Het lijkt alsof hij mijn aanwezigheid vergeten heeft. Ik blijf buiten de auto staan en krijg een vreemd gevoel. Het gevoel van een overledene die aangewakkerd is van zijn graf om te zien hoe hij vermoord werd door een onbekende koelbloedige moordenaar. Daar lag ik dus in een bloedbad. Daar werd mijn gezicht gevijld en werden mijn botten gebroken. Als ik ontwaak na de dood, dan heeft dit een reden: de daders kunnen hun straf niet ontlopen. De inspecteur doet de autodeur open en roept mij:
‘Stap maar in! Waar wilt u heen?’
‘Ik wil nergens heen. Breng mij terug naar het opvangcentrum.’
‘Ja, natuurlijk, het opvangcentrum, daar is misschien wat te vinden.’
‘Wat zou daar te vinden zijn?’
‘Ik weet het niet, misschien een aanwijzing. Ik zou graag willen weten wat er daar allemaal zich afgespeeld heeft, vooral de laatste dagen voor de aanrijding. Ik kom een keertje terug om te praten met de centrummanager. Heb je inmiddels de overplaatsing naar een ander opvangcentrum overwogen?’
‘Nog niet.’
‘Dat is je geraden! Ik sluit niet uit dat de daders terugkomen om hun werk af te maken als ze het op je gemunt hebben. Dit is een serieuze zaak en geen spelletje. Het zou ook niet fijn zijn voor mijn reputatie als er je wat overkomt nu ik bezig ben met deze zaak.’
De inspecteur zet mij bij het opvangcentrum af en rijdt verder.
Hij neemt de zaak serieus en lijkt zo overtuigd te zijn van het feit dat ik met opzet ben aangereden en gemarteld. Hij had het over daders die het op mij hebben gemunt. Wie zouden ze zijn en wat heb ik misdaan zodat ik de dood verdien?
‘Stap maar in! Waar wilt u heen?’
‘Ik wil nergens heen. Breng mij terug naar het opvangcentrum.’
‘Ja, natuurlijk, het opvangcentrum, daar is misschien wat te vinden.’
‘Wat zou daar te vinden zijn?’
‘Ik weet het niet, misschien een aanwijzing. Ik zou graag willen weten wat er daar allemaal zich afgespeeld heeft, vooral de laatste dagen voor de aanrijding. Ik kom een keertje terug om te praten met de centrummanager. Heb je inmiddels de overplaatsing naar een ander opvangcentrum overwogen?’
‘Nog niet.’
‘Dat is je geraden! Ik sluit niet uit dat de daders terugkomen om hun werk af te maken als ze het op je gemunt hebben. Dit is een serieuze zaak en geen spelletje. Het zou ook niet fijn zijn voor mijn reputatie als er je wat overkomt nu ik bezig ben met deze zaak.’
De inspecteur zet mij bij het opvangcentrum af en rijdt verder.
Hij neemt de zaak serieus en lijkt zo overtuigd te zijn van het feit dat ik met opzet ben aangereden en gemarteld. Hij had het over daders die het op mij hebben gemunt. Wie zouden ze zijn en wat heb ik misdaan zodat ik de dood verdien?
Reviews
Fantastisch boek! al vaak aangeraden