super mega leuk boek! Zeker het lezen waard!!!!
Samenvatting
Ryan, een rechercheur van twintig jaar, gaat zoals elke maandag naar zijn ouders om hen bij te praten. Samen kijken ze naar het nieuws. In de uitzending komt een overval en moord voorbij met camerabeelden. De persoon op beeld lijkt verdacht veel op Ryan zelf. Zijn vader is ervan overtuigd dat hij de overval heeft gepleegd. Ryan vlucht om uit handen van de politie te blijven. Ook moet hij vluchten voor een bende die al ruim drie jaar in New Orleans actief is en zijn tweelingbroer Ralph ontvoerd heeft. Als niemand hem lijkt te vertrouwen, begint hij langzaam de moed te verliezen. Ondanks het wantrouwen en de steeds erger wordende nachtmerries die hem ’s nachts aanvallen, moet hij door...
Over de auteur
Jorinde Verburg komt uit Bergambacht en woont bij haar ouders, met haar drie zussen en één broer. Ze kreeg inspiratie voor 'Rechercheur op de vlucht' doordat ze zelf veel thrillers las. Het was haar eerste boek en ze vond het best moeilijk om vanuit het perspectief van een jongen te schrijven. Het leek haar leuk om een eigen, originele draai te geven aan het boek.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402244670 / 978-94-022-4467-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 20-04-2018
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Thrillers
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 192
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik ren alsof mijn leven er vanaf hangt. Mijn hart bonkt in mijn keel en mijn borstkas doet pijn. Mijn shirt is inmiddels doorweekt van het zweet en mijn haar plakt tegen mijn voorhoofd. Als ik nu mijn vingers erdoorheen zou halen, zou het voelen als lijm. Plakkerig en vet, met modder en stof.
Toch doe ik dat niet. Ik denk er zelfs niet aan. Het enige waar ik aan denk is om weg te komen. Ik kán gewoonweg het risico niet nemen dat ze me pakken.
Ongemerkt ben ik een steegje in gerend waarvoor een bord staat. Een bord waarop staat dat het steegje doodlopend is. Ik ben er zonder na te denken voorbij gerend, maar daar krijg ik al gauw spijt van als ik bijna tegen een houten schutting opbots. Ik blijf staan, trillend van de spanning. Dan pas merk ik dat het aan het schemeren is.
Ik werp een blik naar achter en zie dat de aanvallers nog niet gearriveerd zijn. Gelukkig maar, dat geeft me nog wat tijd, al kunnen het maar enkele luttele seconden zijn.
Ik doe een paar passen naar achter. Dan neem ik een sprint, zet mijn linkervoet tegen de schutting, en zwaai mijn rechtervoet eroverheen. Ik zit op de schutting, maar dan hoor ik een aantal rennende voetstappen van meerdere mannen die snel naderbij komen. Tenminste, zo lijkt het.