Je krijgt er zo veel voor terug
Openhartige verhalen van een moeder over haar gezin met pubers
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789402246797 / 978-94-022-4679-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 10-08-2018
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 160
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
"Hoe weet jij nou dat ik deze zaterdag moet werken; dat weet ik zelf niet eens!?", roept Emma uit als ik haar vraag naar haar werktijden van aankomend weekend. Kwijt en vergeten. Dat zijn denk ik toch wel de meest gehoorde woorden in ons gezin met twee pubermeiden. Oh, en het woord ‘irritant’ niet te vergeten, want dat vinden ze zowat alles. Maar laten we ons hier even beperken tot kwijt en vergeten.
Met grote regelmaat schiet een van onze dochters in de paniek omdat er een telefoon, telefoonoplader, fietssleutel of lievelingskledingstuk kwijt is. En met kwijt bedoelen ze dan niet echt kwijt, maar dat ze zelf niet meer weten waar ze het hebben gelaten. Meestal slingeren ze mij als verwijt naar mijn hoofd dat ik het verloren voorwerp kwijt heb gemaakt. Het kan natuurlijk nooit aan henzelf liggen, dat snap je wel, en los daarvan is het veel makkelijker om iemand anders de schuld te geven. En dan het liefst je nietsvermoedende, zich van geen kwaad bewust zijnde moeder.
Enveloppen met geld voor schoolreisjes, beoordelingsformulieren van stagebedrijven, invulbrieven voor ouderavonden die ik onderuit een enigszins muffig ruikende gymtas pluk, lang nadat de desbetreffende ouderavond heeft plaatsgevonden - de lijst van spoorloos verdwenen voorwerpen is oneindig. Proefwerk Engels de volgende dag? "Oh, daar kan ik niet voor leren hoor, dat boek ligt nog in mijn kluisje op school." Het is algemeen bekend dat het puberbrein nu eenmaal zo werkt: chaotisch, ongeorganiseerd en vergeetachtig, dus je zorgen maken hierover is totaal zinloos. Maar het is en blijft vervelend. Ik ga geen namen noemen, maar iemand in ons gezin heeft het zelfs een keer gepresteerd om moederdag te vergeten.