Onbegrensd
De Verlorene
- Auteur
-
Stéphanie Kok
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Young Adult
- Reviews
- 5,0 / 5 (2 reviews )
- Prijs
- € 21 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Dustin is een kind van de nacht en na zestien jaar weet hij zijn bovennatuurlijke krachten nog steeds niet onder controle te houden. Wanneer Dustin zijn beste vriend vermoordt, is de maat vol. Zijn moeder stuurt hem dan ook naar zijn vader. Maar ook bij zijn vader gaat het mis. Dustin hoort een vreemde stem in zijn hoofd die hem vertelt dat hij een Verlorene is. Samen met Jack en Femke probeert Dustin het geheim achter de stem te ontrafelen. Maar ondanks de hulp die hij krijgt, heeft Dustin zijn leven niet zelf in de hand. Zijn bovennatuurlijke krachten blijven de controle houden…
Over de auteur
De schrijfster achter dit verhaal is Stéphanie Kok. Ze is achttien jaar oud en woont in Apeldoorn. Ze is echter geboren en opgegroeid in Doetinchem bij haar ouders en oudere broer. Al van jongs af aan schrijft ze allerlei verhalen en gedichten. Rond haar twaalfde is haar liefde voor boeken echt gegroeid. Dat haar eigen verhaal nu is uitgegeven als boek is dan ook een droom die werkelijkheid is geworden.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402248777 / 978-94-022-4877-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 02-11-2018
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Young Adult
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 188
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik kwam steeds dichterbij en het licht werd bij elke stap die ik zette, steeds iets groter. Het laatste stuk was ik echt aan het rennen. Mijn longen werden gevuld met de vochtige lucht en ik haalde zwaar en moeilijk adem. Zweet zat overal over mijn lichaam en mijn kleren en haren waren nat en kleefden aan mijn huid vast.
Mijn bloed sidderde door mijn aderen en mijn adrenaline was ondanks de pijn, erg gestegen. Ik moest hoe dan ook bij het licht zien te komen. Ik negeerde de kloppende pijn en mijn lichaam dat tegensprak en rende verder. Ik sprong en bukte, sloeg takken weg, hoestte en probeerde diep in en uit te ademen. Maar dit alles werd zo abrupt verstoord toen ik aan de rand van een grote open vlakte stond, dat ik mijn evenwicht verloor en languit op een grond van bladeren neerviel.
De natte bladeren verkoelden mijn gezicht en verzachtten de pijn. Ik bleef liggen, languit op de grond zodat mijn ademhaling weer regelmatig werd en ik eindelijk tot rust kon komen. Mijn hartslag daalde en ik ademde nu ook weer rustig. Ik draaide me op mijn rug en keek naar de sterrenhemel die helder blauw afstak bij de donkere bomentoppen. Het was prachtig om te zien hoe het licht van de sterren naar beneden scheen en precies de cirkel van de open vlakte verlichtte.
Ik had gelijk gehad, ik was inderdaad in het bos. Maar wat deed ik hier? En hoe was ik hier gekomen?
Weer voelde ik de stem mijn hoofd binnendringen waardoor de sterren voor mijn ogen draaiden. Maar anders dan andere keren was de stem nu zo duidelijk aanwezig dat ik me afvroeg of ik het in mijn hoofd hoorde of dat de woorden echt door iemand werden uitgesproken. De kracht om het te vragen of er nog langer over na te denken, had ik niet. De stem nam de macht over mijn gedachten en lichaam en wiegde me in een diepe, onrustige slaap, waarbij de woorden door mijn hoofd bleven weergalmen.
Gevonden… De gevonden Verlorene.