De Druivenpastoor

Pastoor Magister Franciscus Verburch was de eerste benoemde pastoor in het Westland. Hij combineerde zijn priesterstudie met een academische opleiding. Hij studeerde in 1645 af als Magister en werd op 6 december 1646 in Amsterdam tot priester gewijd. Vanaf 24 augustus 1647 was hij pastoor van ‘t Westland. Verburch voerde een constante strijd tegen de armoede en werd daarin gesterkt door zijn bijzondere positie t.o.v. het Huis van Oranje, het Huis van Stuart en zijn relatie tot de familie ‘Van Oldenbarneveldt’. Hij vervulde daarbij een duidelijke scharnierfunctie tussen de kennis van de monniken in de uithoven en de ontwikkeling van de tuinbouw in deze streken.

"Ik ben op 1 maart 1939 in Eibergen geboren als oudste zoon van een onderhoudsmonteur. Ik kreeg van mijn ouders de mogelijkheid om in Groenlo de MULO te doorlopen. Tijdens en na een reeks opleidingen in kunstgeschiedenis, geschiedenis en archivistiek vond ik werk bij overheids-, provinciale en gemeentelijke instellingen in Den Haag, Leiden, Rotterdam en Vlaardingen. Na mijn pensionering in 1998 heb ik me door toedoen van de pastoor van Poeldijk op dit werkstuk gestort en werd toen ook voorzitter van de Werkgroep Historie H. Bartholomeus te Poeldijk."

Naar de oorsprong van de geestelijke ontwikkeling en de sociaalmaatschappelijke bewogenheid van pastoor Verburch hoeft men beslist niet lang te zoeken. Het is hem met de paplepel ingegeven en die ervaring blijkt vaak doorslaggevend voor iemands later leven. Zowel zijn ouders als de geestelijkheid uit zijn jonge leven zijn van bijzondere betekenis zijn geweest voor de geestelijke ontwikkeling van Franciscus van Uytenbrouck, alias Mr. Franciscus Verburch. Dat betekende dus ook, dat Vranck in zijn jeugd tussen 10 en 21 heeft gestudeerd en gewerkt, maar beslist als kleermaker. Die opleiding was weggelegd voor zijn oudste broer. Zijn vader mocht van het kleermakersgilde immers maar één leerling (gezel)per leerplaats hebben. Uit het dagboek van Pastoor Huygensz. (†29 september 1656) blijkt, dat Vranck tot aan zijn vertrek naar Emmerik zijn rechterhand was. Wanneer Vranck niet kerkelijk actief was, verleende hij natuurlijk ook hand- en spandiensten op het land- en fruitbouwbedrijf van zijn grootvader, Langelaen, alias Decker. Deze boerderij lag aan de Noordeyndse Wegh ter hoogte van de nu verdwenen Haazen Heul en lag tegenover de Haazen Sloot. Naast de melkveehouderij was de fruitteelt hier een belangrijke bron van inkomsten. Deze teelt was in hoofdzaak geconcentreerd langs één zijde van de ‘Noordeyndsche en de Berckelse Wegh’ tot ver voorbij de Stads Heul en de Voer en Tocht Sloot. Vranck heeft hier kennisgemaakt met de snoei- en oculeertechnieken. Het was deze techniek en zijn vinding van de voorzetramen, die hem later zijnfaam zou bezorgen. De boerderij lag op loopafstand van de kleermakerij van zijn vader. Hier ontwikkelde pastoor Verburch zijn grote liefde, die hem heeft gemaakt tot wat hij is geworden. Zijn passie voor de fruitteelt is hier gelegd op de boerderij van zijn grootvader, die ’s winters het riet sneed voor de daken van de boerderijen.