Spaans benauwd

Een veertiendaagse singlereis van reisorganisatie Ras naar Zuid-Spanje begint slecht, want tijdens de eerste excursie-dag vindt een dramatische voorval plaats. Dat is nog maar het begin, want de reis zal op een volledige catastrofe uitlopen. De hoofdpersonen, Stefan de Vries en Karin Koenders, voelen zich vanaf hun kennismaking tot elkaar aangetrokken, maar zijn te zeer belast door het verleden om open te staan voor welke relatie dan ook. Het noodlot dwingt hen al snel tot intensieve samenwerking. Op het moment dat de redding nabij lijkt, boort een onverwachte, gruwelijke wending iedere hoop op een goede afloop in de grond.

Hans Witjes van 19 september 1949 is een geboren en getogen Arnhemmer en woont in Huissen. Na zijn vervroegde pensioen heeft hij zich toegelegd op één van zijn passies, schrijven. Dit is zijn vierde boek, na “Voetbal voor fijnproevers” (2013) en de thrillers “In de greep van het toeval” (2014) en “Drama in Midden-Betuwe” (2015). Ook dit boek heeft weer de karakteristieke “Witjesstijl” en is herkenbaar aan de originele formuleringen, de grappige vondsten en verrassende invalshoeken.

Dicky bereikte een weggetje en probeerde zijn telefoon nog eens. Weer niets. Er zat niets anders op dan door te lopen. Dat betekende dat hij een keuze moest maken: links of rechts afslaan. Het was zinloos om daarover te gaan nadenken en Dicky ging dan ook resoluut naar rechts. Toch wel enigszins aangeslagen door de hitte slofte hij een eindje over de stoffige weg. Tot zijn vreugde zag hij al snel in de verte een dorp opdoemen. Als hij een beetje doorliep, kon hij daar redelijk vlot zijn.
Hij moest echter eerst een persoonlijk probleem tackelen. Hij had namelijk plotseling hoge nood gekregen. Er was niemand in de buurt te bekennen, dus een kleine boodschap had hij zonder gene in een zwierige beweging en dus zonder noemenswaardig oponthoud aan de zijkant van de weg kunnen lozen. Het ging echter om een boodschap van het zwaardere kaliber en voor zijn fatsoen moest hij de weg daar wel even voor verlaten om een geschikt plekje te zoeken.
Er waren volop bosjes langs de kant, dus de natuurlijke noodtoiletten lagen gelukkig in rijen klaar. Dicky dook een bosje in, deed zijn behoefte en veegde zijn achterste zo goed en zo kwaad als dat ging, af met een pluk gras. Hij was opgelucht dat hij deze actie naar omstandigheden goed had kunnen afronden en wilde naar de weg teruglopen, toen hij de motor van een auto hoorde. Hij zette een sprintje in, maar was nog net niet tussen de bosjes uit, toen hij een gele auto zag passeren. Een paar passen verder kreeg hij overzicht over de weg en kon hij de wagen duidelijk zien.