Eerlijk is eerlijk: de term ‘spiritualiteit’ maakt me soms wat huiverig. Hoewel ik goed bekend ben met yoga, meditatie en andere uitingen van of beter gezegd ‘contact met liefde’, heb ik ook ervaringen met mensen die weinig ruimte laten voor andere visies dan hun spirituele wegen. Dit boek leert me dat die mensen je niet anders dan de liefde gunnen en dat ik in de basis veel spiritueler ben aangelegd dan ik met mijn wetenschappelijk opgeleide hoofd wilde toegeven. Sterker nog, die twee sluiten elkaar niet uit.
Meer aandacht voor het omgaan met gevoelens, op andere manieren ‘toetsen’ binnen het onderwijs, de kracht van kunst, holistische gezondheidszorg, zorg voor flora en fauna, minder waarde hechten aan materieel bezit: er worden voor mij in ‘Een Spirituele Samenleving’ constant ideeën aangesneden die voor mij meer dan herkenbaar zijn. In streven kom ik in grote lijnen overeen met Marlons pleidooi. Het boek wordt aangeduid als een gids en is – in mijn optiek – inderdaad een waardevolle handleiding om terug te keren naar je innerlijke basis om daarmee een bouwsteen voor je omgeving te zijn. Zo’n boek, zo’n auteur. Of eigenlijk andersom. 🙂