Honger naar Vervulling (hardcover)
Oorzaken en bevrijding van de eetproblemen anorexia, boulimia & overgewicht

Bij anorexia, boulimia en overgewicht draait het niet om calorieën en lichaamsgewicht, maar om de zoektocht naar een eigen identiteit.​
Het eetprobleem houdt gevoelens en behoeften verborgen, die erom vragen om gezien en uitgedrukt te worden.

De eetstoornis is een roep om zingeving; een honger naar vervulling.

Het eetprobleem geeft bescherming. Pas als degene die aan de eetstoornis lijdt contact krijgt met wie hij of zij diep van binnen is en voldoende zelfvertrouwen en eigenwaarde heeft opgebouwd, kan deze bescherming worden losgelaten.

Dit boek geeft inzicht in de psychische achtergronden van anorexia, boulimia en overgewicht en beschrijft wat helpt om de eetstoornis los te laten. Het is bestemd voor mensen die worstelen met een eetprobleem en voor hun ouders, leraren en therapeuten.

Bezoek hier de website van Modita van Zummeren: http://www.genietenvanmeditatie.nl/

Je kunt hier de podcast Van Pijn naar Zijn van Modita van Zummeren beluisteren.

Beluister hier het interview van Modita van Zummeren met psychologe Els Verheyen
Klik op deze link.

Modita van Zummeren (1962) heeft jarenlang als arts gewerkt en is tevens auteur van het boek Depressie, een Opstap naar Geluk. Ze worstelde zes jaar met anorexia nervosa en twee jaar met boulimia nervosa en is daarvan nu reeds tientallen jaren hersteld. Met veel toewijding begeleidt ze Osho meditaties en familie opstellingen, en geeft ze de Japans Therapeutische Gezichtsmassage. Ze begeleidt mensen vanuit een warme interesse bij het hervinden van het contact met zichzelf, en bij het vinden van de eigen levensstroom. Modita schrijft en werkt op een laagdrempelige manier, met veel wijsheid en invoelingsvermogen.

Ik ben doodsbang voor de lichamelijke veranderingen die me in de puberteit te wachten staan. Ik heb gelezen dat die beginnen met het verschijnen van okselhaar en sta regelmatig voor de spiegel om te kijken of ik al zo’n haar zie opkomen. Daarna zullen mijn borsten zich gaan ontwikkelen; iets wat ik vreselijk vind, omdat ik dan een stukje van mijn lichaam onder die borsten niet meer zal kunnen zien, wat het verlies betekent van een deel van mijn kinderlichaam. Eén keer spreek ik mijn zorgen over het krijgen van borsten uit naar mijn moeder. Als die dan zegt: “Wij krijgen niet zulke grote borsten” trek ik daar de conclusie uit dat ook zij niet van vrouwelijke vormen houdt.
Ik zou willen dat mijn lichaam van de ene nacht op de andere in een volwassen vrouwenlichaam zou veranderen, zodat de hele kwelling zich in één keer zou voltrekken en ik de shock daarvan maar één keer zou hoeven te ervaren.
Ik ben jaloers op jongens, die niet hoeven te lijden aan borstontwikkeling en menstruaties.
In mijn achterhoofd speelt de hoopvolle mogelijkheid, het hele circus van mijn lichamelijke ontwikkeling te kunnen stoppen, net zoals dat bij mijn moeder het geval was tijdens haar uithongering in het concentratiekamp.