Eenheid in het geloof
Een vervlogen perspectief?

Waarom is de eenheid tussen christenen zo’n moeizaam gebeuren? Is het ideaal ‘vervlogen’?
Er liggen kennelijk allerlei hobbels op de weg naar geloofseenheid. Ontbreekt het aan geloofsgehoorzaamheid?
Het doel van dit boek is een helder beeld te geven hoe het stond én staat met de eenheid in het geloof. De periode bestrijkt die van de eerste mensen tot aan de tijd van nu.
De auteur volgt eerst het Bijbelse Oude en Nieuwe Testament en informeert vervolgens over twintig eeuwen kerkgeschiedenis die een bewogen beeld vertonen. In de slothoofdstukken geeft hij aan hoe er samen gewerkt kan worden aan kerkelijke eenheid.

Harm Veldman is geboren in Bedum, 1942. Na zijn studietijd werd hij eerst onderwijzer aan een basisschool in Assen en na verdere academische studie docent (kerk)geschiedenis in het voortgezet onderwijs in Groningen. Hij deed na zijn pensionering grondig onderzoek naar de Afscheiding van 1834 en speciaal naar ds. Hendrik de Cock. Zijn promotie vond plaats in 2009 aan de Theologische Universiteit in Kampen. Nog steeds is hij actief als onderzoeker en publiceert bij voorkeur kerkhistorische artikelen en boeken.
In het nu uitgegeven boek geeft hij aan hoe zijn geloofsideaal eruitziet en welke perspectieven voor geloofseenheid er vandaag openstaan.

Notities
Zeven nog jonge kerken in Klein-Azië kregen aan het eind van de eerste eeuw een beoordeling van hun Heer en Heiland. Bij slechts twee gemeenten was Hij goed te spreken. Bij de andere vijf kwamen genuanceerde uitspraken uit de mond van de Heiland. Eén gemeente kreeg zelfs een uiterst negatieve beoordeling. Herkenbaar, ook voor vandaag. Maar… er klonk wel altijd een oproep tot bekering, vasthouden aan de gezonde leer.
Dat lijkt voor de christelijke kerken vandaag bijna een escape voor een negatief oordeel, er is toch een weg uit het moeras van vrijzinnigheid en eigenzinnigheid. In dat geval is het te hopen dat er voorgangers zullen opstaan die zich daarvoor willen inzetten. Anders zal zo’n gemeenschap een weg gaan zonder de Christus, die de enige weg is naar het eeuwige leven. Maar Hij zei het duidelijk tegen de engel van de gemeente te Laodicea: “Iedereen die Ik liefheb wijs Ik terecht en bestraf hem.” En ook: “Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen en we zullen samen eten.” Christus verschijnt in Openbaring 6 als ruiter op het witte paard, war duidt op zijn macht en majesteit als overwinnaar. Zijn koninkrijk staat vast en komt binnenkort. Tot die tijd is er genade te zoeken en te vinden bij de Zoon van God.

Toekomst
De grote vraag is: Wat wordt de toekomst van geloof en kerk? Zal men trouw blijven aan de Heer van de Kerk? Of zal kerkverlating steeds grotere vormen aannemen? En zal men het Woord van God in de wind slaan? Of zal er een ongekende opleving of reformatie ontstaan? De antwoorden daarop zijn van beslissende betekenis voor de volgende vraag: Kan de nog bestaande verdeeldheid inderdaad worden opgeheven? Kunnen kerkelijke leiders ‘over hun eigen schaduw heenstappen’ en de geloofseenheid, die er in de grond van de zaak veelal wel is, aan het licht laten komen?
Daar is krachtdadige moed voor nodig! Jazeker. Maar als de Drie-enige God dat nu eens van ons vraagt…! Men doet er goed aan het ontdekkende hoofdstuk van Johannes 17 nog eens te lezen in een wereldwijd Bijbels-oecumenisch perspectief. Het gaat daar over de eenheid van ALLE gelovigen, niet over ‘groeps-eenheidjes’ van gelijkgezinden. De katholiciteit van de kerk staat toch hoog genoteerd in de actuele situatie? En daaraan moet onze activiteit echt voldoen.
Er zijn voorwaarden voor een nieuwe gereformeerde eenheid te formuleren. Wellicht helpen de volgende punten. Op een beperkt aantal kenmerken voor het bereiken van die eenheid wil ik mijn gedachten hierover aan u voorleggen.