Melanie Evil
Helletocht naar Lissabon

Het is de late zomer van 1982. De 17-jarige Melanie woont met haar moeder in de Noord-Hollandse polder. Haar vader is overleden toen zij nog jong was. Melanie is de deugdzaamheid zelve. Ze werkt hard op school, helpt haar moeder waar nodig en doet vrijwilligerswerk voor de plaatselijke kerk, waar ze ook in het koor zingt. Als zij op een dag tegen de zin van haar moeder in met haar vriendin Esther Amsterdam bezoekt, komt ze bij toeval achter een groot geheim. Ze besluit buiten haar gebaande paden te treden en al liftend door Europa te trekken op zoek naar antwoorden. Met Lissabon als eindbestemming. Gedurende de reis verandert er iets wezenlijks in Melanie. Langzaam verandert ze van een deugdzame tiener in een kwaadaardige vrouw.

Beluister de Spotifyplaylist, met nummers die aansluiten op het verhaal: https://open.spotify.com/playlist/79GcIJeik4B2aLKavipD0r?si=JPxzopD9TEOEt0nUke87qQ

Carlo Dias is geboren in 1983 als zoon van Portugese ouders. Zijn jeugd brengt hij door in Amsterdam Nieuw-West waar hij nog steeds woonachtig is. In 2008 behaalt hij de master Film Studies aan de Universiteit van Amsterdam. Vanaf 2008 is hij werkzaam in de filmsector als distributeur en exploitant. Verhalen, in de breedste zin van het woord, maken derhalve een belangrijk onderdeel uit van zijn leven. “Melanie Evil” is zijn schrijversdebuut.

In Melanie woedt een storm van emoties. Vage herinneringen schieten voorbij. Hebben deze daadwerkelijk plaatsgevonden? Of zijn het geen herinneringen en verbeeldt ze het zich?

Ze is kind en zit aan een tafel in wat op een café lijkt. Ze is niet in Nederland. Moeder is er ook. Ze staat aan een marmeren toog te praten met een knappe man. Hij is lang en slank en zijn zwarte haren glanzen en zijn vol overgave naar achteren gekamd. Een puntgave Romeinse neus torent sierlijk uit boven een prachtige, volle, tot in de puntjes verzorgde snor. Moeder ziet er jong en beeldschoon uit. Ze draagt een okergeel broekpak, een hoge, zwartleren riem met gesp strak om haar taille gespannen. Gele oogschaduw en een flink laag blush tillen haar schoonheid naar het niveau van een filmster van de jaren zestig. Ze draagt hoge hakken waardoor ze langer oogt. Hoe kan moeder er zo uit hebben gezien? Is zij het wel? Het tafereel speelt zich in vertraagd tempo af. Er is geen geluid. Het gezoem van de radiator en de muziek uit het café in Amsterdam vermengen zich met het schouwspel in haar flashback. Moeder wendt haar blik naar Melanie. Ze loopt naar haar toe en geeft haar een kus op haar voorhoofd. Een tl-buis flikkert aan het plafond. Moeder loopt het café uit. De glazen deur slaat zachtjes dicht. Nog steeds geen geluid. De man aan de bar steekt een sigaret op en kijkt om zijn linkerschouder op in de richting van Melanie. Hij neemt een lange hijs en blaast de rook de fel belichte ruimte in. De ventilator aan het plafond verspreidt de rook als sneeuwvlokken in een windhoos. Door de rook ziet ze de man naar haar lachen. Zijn warmte vult de ruimte. Melanie kan zijn gemoedstoestand niet lezen. Het brengt haar in verwarring. In vervoering. Het komt haar allemaal bekend voor. Ook de muziek die door de boxjes in het Amsterdamse café schalt, komt nu binnen en lijkt rechtstreeks uit de speakers in het café in Lissabon te komen.