Niet bepaald goed. Verhaal boeit matig en de stijl laat te wensen over.
Samenvatting
Twee jonge vrouwen doen een poging om in drie weken tijd vanuit een witte Toyota met behulp van ‘de Rough Guide’ Zuid-Afrika te leren kennen. Meegesleurd door de toeristische industrie beleven ze Zuid-Afrika op hun eigen Nederlandse manier. Toch weten ze een glimp op te vangen van de naweeën van de apartheid. Al snel wordt duidelijk dat alles een dubbele werkelijkheid heeft. Maar die werkelijkheid is moeilijk te ontdekken als verteld is dat het raam van de Toyota niet verder dan een kiertje open kan.
Over de auteur
"Ik (1981) studeerde rechten aan de Universiteit van Tilburg en ontwikkelingsstudies aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Gefascineerd door het Afrikaanse continent reisde ik achtereenvolgens naar Ghana, Marokko en Zuid-Afrika, waar ik in totaal meer dan een jaar verbleef. Momenteel werk ik als juriste bij verschillende overheidsorganisaties en werk ik aan mijn debuutroman ‘Donkerpaars’."
Productinformatie
- ISBN
- 9789088343919 / 978-90-883-4391-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 30-05-2008
- Taal
-
Nederlands
- Genre
- Reizen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 86
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
‘Het was een slechte dag gisteren,’ hoor ik de Canadese man zeggen ‘we hebben nog niet veel dieren gezien.’
‘Wij wel!’ roep ik hard en ik veer op. ‘Vijf neushoorns, acht kuddes olifanten, heel veel zebra’s en een konijn.’
Ik zwaai met mijn mascara. Ik ben nou eenmaal erg competitief ingesteld. De toeristen kijken me een beetje verongelijkt aan. Heb ik iets verkeerds gezegd? Ik richt me weer op mijn wimpers. Vanuit mijn zakspiegeltje zie ik hoe perfect de toeristen er uit zien. Ze zouden op de cover kunnen staan van een modetijdschrift voor backpackers. Beiden dragen een kaki afritsbroek en een buiktasje. Om hun nek hangt keurig een verrekijker, inclusief koker. Beiden dragen eenzelfde buiktasje waarin ongetwijfeld een fototoestel zit. Ze dragen een T-shirt dat ze in hun broek hebben gestopt. Tot slot dragen ze bergschoenen met bijpassende sokken waarvan het randje over de schoen is gevouwen. Een beetje zorgelijk kijk ik naar mijn eigen outfit. Een jurkje met rode bloemetjes, een laag uitgesneden décolleté en witte pumps, uitgerust met een mascara en een zakspiegeltje. Ik vraag mij plotseling af of mijn outfit wel geschikt zou zijn voor een ochtendwandeling ergens midden in de savanne. Ik vraag me ook af waarom ik me dit nu pas afvraag. Ik kijk naar Dimphy. In haar crèmekleurige bouwvakkersbroek, stevige wandelschoenen, verrekijker en nonchalante T-shirt ziet ze er heel savanne-proof uit. Ik ben een uitzondering.