Wat mooi en wat moet het hartverscheurend zijn om een toeschouwer te zijn hier.
Goed dat je het hebt verwoord:)
Liefs, Christel
Goed dat je het hebt verwoord:)
Liefs, Christel
Samenvatting
Met hun innemendheid en onvoorstelbare overlevingskracht veroverden de nazaten van het oude Angkorrijk het hart van Ludy Roumen. Zelf opgegroeid in het welvarende Nederland waar burgers voor hun rechten kunnen opkomen, maakte het diepe indruk op haar hoe mensen in Cambodja met grote onzekerheid omgaan. Deze gedichtenbundel is een weerslag van de indringende ervaringen die zij heeft opgedaan in de jaren dat zij er verbleef. Ze heeft bewondering voor de mensen die zij ontmoette. En ze heeft stevige kritiek op de overheid en de hulporganisaties. Met deze mengeling schetst ze een kleurig beeld van dit ontwikkelingsland in Azië.
Over de auteur
"Al jong schreef ik om mijn indrukken te verwerken. Op de middelbare school nam mijn leraar Nederlands, de oud-journalist Nico van Hees, regelmatig het initiatief om mijn schrijfsels in de schoolkrant te plaatsen. Hij zag voor mij een schrijfcarrière weggelegd. Maar met mijn brede aanleg ontwikkelde ik mij eerst op andere terreinen. Hoewel mijn belangstelling voor taal nooit helemaal is weggeëbd, heb ik het schrijven pas in Cambodja serieus opgepakt, met deze gedichtenbundel als eerste resultaat."
Productinformatie
- ISBN
- 9789088344831 / 978-90-883-4483-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 18-07-2008
- Taal
-
Nederlands
- Genre
- Gedichten
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 66
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Zich hervinden
als met alle ervaring de kunst is vermoord
geen oor meer dat nog valsheid hoort
geen vaste hand en alles verstoord
als elk verband met het verleden
gewelddadig is doorgesneden
is het leed nog lang niet geleden
angsten, droefheid, haat en spijt
zo goed als alle kennis kwijt
slechts kleine restjes vaardigheid
ingrijpende hulp van buiten
laat de wonden stinkend sluiten
naar eigenwaarde kan men fluiten
maar hier en daar wordt zaad gevonden
herkent het volk wat de ouden konden
herovert denken de rijpe gronden
als met alle ervaring de kunst is vermoord
geen oor meer dat nog valsheid hoort
geen vaste hand en alles verstoord
als elk verband met het verleden
gewelddadig is doorgesneden
is het leed nog lang niet geleden
angsten, droefheid, haat en spijt
zo goed als alle kennis kwijt
slechts kleine restjes vaardigheid
ingrijpende hulp van buiten
laat de wonden stinkend sluiten
naar eigenwaarde kan men fluiten
maar hier en daar wordt zaad gevonden
herkent het volk wat de ouden konden
herovert denken de rijpe gronden
Reviews
RAKE gedichten!