Samenvatting
Een beeldend reisverslag over het zeilersleven van de auteur en zijn vrouw. Ze besluiten om al hun zekerheden los te laten: werk en huis op te geven en hun droom te realiseren door het avontuur aan te gaan. Via de Middellandse Zee naar de Griekse wateren. Onderweg bezoeken ze het vasteland waarin cultuur en geschiedenis met mythologie worden verweven en beschreven. Ze ontmoeten bijzondere mensen en maken spannende situaties mee. Kritisch en met humor wordt teruggeblikt naar hun vorig leven en wat er zich nu afspeelt in de samenleving. Een weergave van een verwerkingsproces en een zoektocht naar zingeving.
Over de auteur
"Ik ben van jongs af aan al onderweg, ondernemend en nieuwsgierig. Op het platteland in Markelo zorgden Ina, met wie ik mijn leven deel, en ik voor allerhande dieren. Ruim 30 jaar ben ik werkzaam geweest als waterleiding-kaarttekenaar, maar in 2005 besluiten we onze droom te realiseren: een zeilreis op de Middellandse Zee. Dit boek is daarvan een kleurrijke weergave. Ik nodig de lezer uit om aan boord te stappen en het mee te beleven."
Inkijk
We zijn er: Sicilië, het driehoekseiland! Het was tot nu toe het spannendste vaartraject en geweldig verlopen. Natuurlijk behoorde ik mijzelf niet al te zeer te prijzen over mijn schipperskunst. Ik wilde niet dezelfde fout maken als Odysseus, want dan zou ik nooit in Griekenland aankomen.
Messina bleek een vrij onrustige haven. De drijvende pontons schommelden, mede door de heftige stromingen. Vooral als de grote schepen vlak langs voeren, dan was het een ware onderneming. Zonder een promillage alcohol in je bloed, leek je beschonken op de wal te komen. De ontnuchtering duurde voor mij zelfs zo lang, dat een bankje met uitzicht op een oorlogsmonument mij uitkomst bood. Wazig keek ik recht in een dubbelloopsgeweer van de onbekende soldaat in gevechtshouding. Hopelijk zou hij mij moeilijk kunnen raken, daar ik zo heen en weer slingerde.
De volgende dag werd de stad Messina bezocht en al slenterend via kleine steegjes werd een hoger gelegen gedeelte bereikt waar de kerk: ‘Ave Maria,’ stond. Iedere middag, om klokslag twaalf uur, werd de gelijknamige muziek: ‘Ave Maria,’ ten gehore gebracht. Mijn maatje en ik voelden de emoties loskomen. Tranen liepen over mijn wangen, zo intens beleefde ik deze prachtige muziek. Alsof het wilde zeggen dat ik niet bevreesd hoef te zijn voor het verloop van de verdere reis. De belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen tijd flitsten aan mij voorbij. Waaronder de ziekte van mijn maatje, waarvan het herstel lang had geduurd en het uiteindelijk toch de goede kant op was gegaan. Helaas voor de veerman, hij verdiende aan haar geen munt voor de overtocht. We voelden ons intens gelukkig met elkaar en met ons huidige bestaan. Ook over onze keuze om alle zekerheden op te geven en deze zeilreis te gaan maken.
