Het duistere medaillon
Beschermengelen

Alex is een heel gewone jongen met een heel gewoon leven. Tenminste, dat denkt hij. Totdat er iets gebeurt dat zijn hele vertrouwde leven op zijn kop zet. Mensen verdwijnen, Alex slaat op de vlucht. Hij komt terecht op een plaats waarvan hij het bestaan nooit had kunnen vermoeden. Samen met zijn nieuwe vrienden stort hij zich in een avontuur dat zijn wildste dromen overtreft. Zal zijn leven ooit nog hetzelfde zijn?

"Ik ben geboren in 1991 als oudste van drie zonen. Al van kinds af aan had ik een enorme fantasie. Op zoek naar een manier om mijn fantasie te kunnen uiten, begon ik met het schrijven van een eerste hoofdstuk. Enthousiast onthaald door mijn ouders vervolgde ik het uitwerken van mijn boek, dat resulteerde in mijn eerste meesterwerk."

Langzaam sluipt hij naar beneden, zo stil mogelijk, trede per trede, voorzichtig bij elke voetstap die hij zet. Hij weet precies hoe hij zijn stappen moet zetten om de trap niet te laten kraken. Hij voelt zijn hart in zijn keel kloppen. Het gaat zo snel tekeer dat hij bang is dat iedereen er wakker van zal worden.
Het einde van de trap komt steeds dichter bij ... en dan ... juist op de laatste trede maakt hij van opwinding een fout en plaatst zijn voet verkeerd, zodat de laatste trede met luid gekraak de stilte verbreekt.
Nog nooit klopte zijn hart zo snel en gedurende enkele verlammende seconden blijft hij roerloos staan om te luisteren. Zijn hart klopt razendsnel. Het is alsof het geluid hem verlamd heeft en een paar seconden blijft hij roerloos staan om te horen of niemand heeft gemerkt dat hij uit bed is. Enkele doodstille seconden lang blijft hij staan en besluit dan dat niemand hem gehoord heeft.
Langzaam gaat hij naar het licht en, zoals hij vermoedde, kwam het vanuit de kelder. De kelderdeur die altijd al op slot was geweest en waarover hij zo lang had gefantaseerd over wat er zich zou achter bevinden, stond nu op een kier. Hij loopt naar de deur, laat ze geluidloos open glijden en kijkt wat er zich achter bevindt. Het licht schijnt op een kamer die vol rommel is gepropt en waarvan het plafond bedekt is met talrijke spinnenwebben. Hij sluipt langzaam de trap af. Wanneer hij na talloze geluidloze seconden beneden aankomt, speurt hij de kamer rond. Al snel komt hij tot de conclusie dat er alleen rommel staat. Er moet iets anders zijn. Hij weet het gewoon.
Alsof de kamer hem gehoord heeft, valt zijn blik op een oude deur die verstopt was achter een hele berg rommel. Hij stapt er naar toe, duwt de rommel opzij, legt zijn hand op de deurklink en laat de deur krakend open gaan.