Samenvatting
De afgelopen veertien jaar heeft Nyna veel meegemaakt, nu is de tijd om te verwerken. Het allemaal een plaatsje te geven. Nyna hoopt dat te kunnen bereiken door het allemaal een keer te vertellen. De rugzak helemaal uit te pakken, om alles er weer op een evenwichtige manier in terug te stoppen. Middels interviews vertelt zij haar verhaal waarbij de lezer op zeer gestructureerde wijze wordt meegenomen in de chaotische wereld van iemand met een persoonlijkheidsstoornis. Tussen Hel & Hoop is het verhaal van Nyna, de vrouw met de diagnose ‘Bipolair’.
Over de auteur
"In 1968 ben ik in Arnhem geboren. Ondanks een gelukkige jeugd met veel vriendjes en vriendinnetjes had ik altijd het gevoel ‘anders’ te zijn. Op mijn 33e werd de diagnose Bipolair gesteld. Een leven vol ups en downs. Schrijven en tekenen hebben altijd een grote rol gespeeld in het uiten van mezelf en het verwerken van gebeurtenissen. Door het schrijven van dit boek heb ik een periode kunnen verwerken en kunnen afsluiten."
Inkijk
Een paar dagen later gaat de bel. Een keer of drie. Ik loop naar de voordeur. En breed lachende Nyna staat aan de andere kant. In haar armen een groot boeket bloemen. "Hier. Voor jou", zegt ze als ik de voordeur open.
"Waar ik heb ik dat aan te danken?", vraag ik verbaasd.
"Omdat je naar mijn verhaal luistert. En zorgt dat ik het kan blijven vertellen", is het antwoord. We gaan naar binnen waar ik de thee al klaar heb.
"Heb je het een beetje kunnen vinden?", vraag ik.
"Nee", zegt Nyna met uitgestreken gezicht. "Ik vraag het zo nog wel een keer aan een willekeurige voorbijganger."
Ik schiet in de lach en realiseer me dat dit vrágen was om een dom antwoord. Met een "Wat ga je me vandaag vertellen dan?", probeer ik mijn gezicht nog enigszins te redden.
"Het verhaal over Mario en hoe mijn leven wederom veranderde in een hel van angst en dreiging", is het kalme antwoord. Ik kijk even verbaasd naar Nyna. De kalmte in haar stem is in contradictie met de woorden die ze sprak. Ze ziet mijn blik, haalt haar schouders op en zegt: "Sommige dingen staan al veel verder van me af dan andere." Ze nestelt zich in een hoekje van de bank, de hete kop thee tussen haar handen geklemd.
