"Je eindigt als lezer als het ware een stuk sterker, samen met het personage, en vooral een stukje rijker aan persoonlijke inzichten"
Alice is een fictief personage, neergezet door de auteur die op latere leeftijd de diagnose autisme kreeg. Het verhaal wordt in de derde persoon verteld waardoor er een observerende-beschrij-vende en eerder afstandelijke sfeer ontstaat. We leren Alice kennen, die in haar kindertijd het beeld van okerzeel drijfzand koppelt aan andere emotionele belevingen waar ze vaak de woorden niet voor vindt. Een beeld dat ze nog lang zal meenemen. Alice probeert zich met regeltjes en de obsessieve uitvoering daarvan staande te houden. Ze wordt op school als brutaal en arrogant bestempeld, maar doorverwijzingen leiden helaas niet meteen tot een correcte diagnose. De jeugdige Alice blijft dus zoekend, op zichzelf aangewezen zonder ondersteuning, met de nodige complicaties en slechte ervaringen, en foute diagnoses tot gevolg. Alice komt in de zorgsec¬tor terecht waar ze, ondanks het goede contact met cliënten, op nieuwe muren botst in de vorm van samenwerking met collega's die haar bot en te direct vinden. Ze legt een weg af die bezaaid is met diverse obstakels, een verhaallijn met af en toe de nodige scheuren en hobbels tot gevolg. Maar gaandeweg wordt het boek gerichter en naarmate het hoofdpersonage de diagnose autisme krijgt, slaagt de auteur erin om je als lezer de afstand die eerst gecreëerd werd door het beschrijvende perspectief mee te laten overbruggen. Je eindigt als lezer als het ware een stuk sterker, samen met het personage, en vooral een stukje rijker aan persoonlijke inzichten. We nemen een aantal zaken mee over het belang van gelijkwaardige posities in de hulpverle¬ning, over wat kan werken en hoe een vertrouwensband en tijd sleutels kunnen zijn. Over hoe kwetsbaar iemand kan zijn ook ten opzichte van zogenaamde professionele hulpverlening en hoe psycho-educatie misschien anders kan. Over valkuilen in een doorverwijzing en over het belang van de juiste mensen te ontmoeten. Over sterktes en zwaktes en de zoektocht van ouders met autisme...
Met het delen van deze ervaringen, al is het via een fictief personage, is er een boeiende bron van herkenbaarheid en stof tot nadenken voor velen bijgekomen.
Alice is een fictief personage, neergezet door de auteur die op latere leeftijd de diagnose autisme kreeg. Het verhaal wordt in de derde persoon verteld waardoor er een observerende-beschrij-vende en eerder afstandelijke sfeer ontstaat. We leren Alice kennen, die in haar kindertijd het beeld van okerzeel drijfzand koppelt aan andere emotionele belevingen waar ze vaak de woorden niet voor vindt. Een beeld dat ze nog lang zal meenemen. Alice probeert zich met regeltjes en de obsessieve uitvoering daarvan staande te houden. Ze wordt op school als brutaal en arrogant bestempeld, maar doorverwijzingen leiden helaas niet meteen tot een correcte diagnose. De jeugdige Alice blijft dus zoekend, op zichzelf aangewezen zonder ondersteuning, met de nodige complicaties en slechte ervaringen, en foute diagnoses tot gevolg. Alice komt in de zorgsec¬tor terecht waar ze, ondanks het goede contact met cliënten, op nieuwe muren botst in de vorm van samenwerking met collega's die haar bot en te direct vinden. Ze legt een weg af die bezaaid is met diverse obstakels, een verhaallijn met af en toe de nodige scheuren en hobbels tot gevolg. Maar gaandeweg wordt het boek gerichter en naarmate het hoofdpersonage de diagnose autisme krijgt, slaagt de auteur erin om je als lezer de afstand die eerst gecreëerd werd door het beschrijvende perspectief mee te laten overbruggen. Je eindigt als lezer als het ware een stuk sterker, samen met het personage, en vooral een stukje rijker aan persoonlijke inzichten. We nemen een aantal zaken mee over het belang van gelijkwaardige posities in de hulpverle¬ning, over wat kan werken en hoe een vertrouwensband en tijd sleutels kunnen zijn. Over hoe kwetsbaar iemand kan zijn ook ten opzichte van zogenaamde professionele hulpverlening en hoe psycho-educatie misschien anders kan. Over valkuilen in een doorverwijzing en over het belang van de juiste mensen te ontmoeten. Over sterktes en zwaktes en de zoektocht van ouders met autisme...
Met het delen van deze ervaringen, al is het via een fictief personage, is er een boeiende bron van herkenbaarheid en stof tot nadenken voor velen bijgekomen.