De Cirkel der Magiërs
Dansende schaduwen

Na jaren in vrede geleefd te hebben, slaat het duister weer toe. Elyon, dochter van David de leider van de Cirkel der Magiërs en drager van de Drakenvlam, komt tegenover een groot kwaad te staan. De elfen en de mensen kunnen geen hulp verwachten van de magiërs. De magiërs zijn vergiftigd door het sap van de Zwarte roos. Elyon moet niet alleen het kwaad verslaan dat de wereld bedreigt, maar ook haar eigen krachten en twijfels de baas blijven. Samen met haar vrienden Chiara en Arelan, gaat zij op zoek naar een tegengif en naar een manier om het kwaad te verslaan. Zullen zij op tijd zijn?

"Ik kom uit Rotterdam en ik ben geboren in 1997. Ik heb één broertje en twee zusjes. Mijn interesse voor fantasyverhalen inspireerde mij tot het schrijven van een eigen fantasyboek met mijn eigen wereld erin. Omdat ik het zo leuk vond dat mijn eerste twee boeken goed ontvangen werden, wilde ik nog meer delen gaan schrijven. Ook met dit boek heb ik weer volop mijn creatieve fantasie gebruikt in de wereld van De Cirkel der Magiërs."

Elyon, Chiara en Arelan hadden de trillingen ook gemerkt in het bos. Ze waren direct terug gerend om te zien hoe de scheur zich splitste. En zij stonden precies aan de verkeerde kant.
Elyon zag Gray om zich heen zoeken naar iets. "Gray!", maar hij hoorde haar niet. Onder protest van Chiara rende ze naar hem toe. Arelan volgde op de voet als een braaf hondje.
Toen ze bij Gray kwamen, begon de grond zo hevig te trillen dat niemand kon blijven staan. Een grote steekvlam schoot uit de kloof omhoog. In de steekvlam vloog iets wat sterk op een draak leek. En de angst van Elyon werd bevestigd toen het vuur verdween. Uit de vlam was een grote vuurdraak verschenen. Zijn donkerrode schubben reflecteerden het maanlicht. Op de draak zat een zwarte gestalte. Niet zichtbaar door het reflecterende licht.
"Het duister is opgestaan uit zijn graf", zei de zwarte gestalte met een zware stem. Chiara sloeg haar handen voor haar mond. Elyon hoorde haar zachtjes telkens "nee" herhalen.
"De Cirkel der Magiërs is niet te breken", zei een van de magiërs aan de overkant.
"O zeker wel", antwoordde de zwarte gestalte. En hij begon erg akelig te lachen. Uit het donker kwamen vergiftigde magiër om hun eigen vrienden aan te vallen. Hun schaduwen dansten achter hen aan als demonen uit de hel. Gray en Elyon herkenden hun eigen vader. Voor ze ook maar zijn naam konden roepen, trok Chiara hen met zich mee. Weer bij het bos aangekomen liet ze hen los. "Chiara!", riep Elyon boos.
Chiara sloeg haar hand voor Elyons mond. "Stil! We moeten hier weg. Jullie zijn hier niet veilig." Gray wilde een vraag stellen, maar Chiara was hem voor. "Geen vragen, tenzij je een manier hebt om weg te komen."