‘Verhalen die op zichzelf zo bijzonder zijn, dat ze alleen nog maar opgeschreven hoefden te worden.’
Echter is het voor mij juist de manier waarop Egbert over zijn ontmoetingen schrijft, waarmee hij weet te raken. Om in de termen van het boek te blijven, het lijken soms net ‘Persoonlijke reizen vertelt vanuit de God die in ons allen leeft’. Observerend, dankbaar, verwonderd en vrij van oordelen is ‘de Muze’ wat mij betreft een absolute overwinning op het ego. Ik denk dat al haar verhalen daarom dicht bij iedere lezer staan, zo ook mijzelf.
De dusdanig treffende schrijfstijl waarmee Egbert verhaalt over het kunstzinnige verloop van zijn bestaan, opende mijn ogen opnieuw voor de synchroniciteit in dat van mijzelf. Zodoende is ‘de Muze’ voor mij een inspiratiebron om niet alleen verwonderd te observeren wat zich in het hier en nu aan mij voltrekt, maar er tevens dankbaar gebruik van te gaan maken.
Echter is het voor mij juist de manier waarop Egbert over zijn ontmoetingen schrijft, waarmee hij weet te raken. Om in de termen van het boek te blijven, het lijken soms net ‘Persoonlijke reizen vertelt vanuit de God die in ons allen leeft’. Observerend, dankbaar, verwonderd en vrij van oordelen is ‘de Muze’ wat mij betreft een absolute overwinning op het ego. Ik denk dat al haar verhalen daarom dicht bij iedere lezer staan, zo ook mijzelf.
De dusdanig treffende schrijfstijl waarmee Egbert verhaalt over het kunstzinnige verloop van zijn bestaan, opende mijn ogen opnieuw voor de synchroniciteit in dat van mijzelf. Zodoende is ‘de Muze’ voor mij een inspiratiebron om niet alleen verwonderd te observeren wat zich in het hier en nu aan mij voltrekt, maar er tevens dankbaar gebruik van te gaan maken.