Blijf bij ons

Nadat Demi door een auto-ongeluk overlijdt, komt ze op een mysterieuze wijze in een geestendimensie terecht. Ondertussen starten Demi’s vrienden Sven en Eline hun eigen zoektocht naar de dader. Sven en Eline willen in contact komen met Demi en besluiten haar geest op te roepen. Heel even hebben ze contact met elkaar. Helaas worden hun plannen omgegooid door John, een man met een enge gave. Is hij verantwoordelijk voor Demi’s dood? En hoe kunnen ze hem stoppen? Door een speciale theorie kan Demi vanuit de geestendimensie boodschappen overbrengen naar de aarde. Ze moet hen waarschuwen; het avontuur wordt steeds gevaarlijker.

"Ik ben 16 jaar en woon in het Friese Dokkum. Ik ben verslaafd aan lezen en schrijf al jaren. Eerst waren het korte verhaaltjes, daarna kwamen de gedichten en columns. Toen wilde ik de volgende uitdaging aangaan: een écht boek schrijven. Het was magisch. Ik heb mezelf laten vallen in de wereld van de schrijvers en ik wil er nooit meer uit. Ik droom van een toekomst als schrijfster."

Ze sluiten beiden kun ogen. Het is donker en doodstil. "Demi, we willen met je praten. Alsjeblieft kom tot ons," fluistert Sven. Opeens valt er iets op de vloer, ze schrikken. "Wat was dat?" vraagt Eline met een bang stemmetje. "Een teken," antwoordt Sven. Ze leggen hun vingers op het driebenige plaatje die in het midden van het bord ligt. "Is er hier een geest?" vraagt Eline. Haar stem klinkt bibberend. Het plaatje beweegt, zonder dat ze ook maar één spier in beweging zetten. Het plaatje komt precies boven het woord Ja. "Ben je een kwade geest?" vervolgt Sven. Hun vingers bewegen over het bord naar Nee. Ze halen opgelucht adem. "Wat is je naam, geest?" vraagt Eline. Het plaatje verschuift naar de letters. D. "Alsje-blieft, laat het Demi zijn" zegt Eline in zichzelf. De tweede letter is bekend. E. Dit kan niet missen, denkt Sven. Het plaatje glijdt verder over de letters. M. Nog één letter. De laatste letter is een I. Ze kijken elkaar aan. "Ben jij Demi?" vraagt Sven na een paar seconden stilte. Ja. Eline begint zachtjes te huilen. "Het lijkt wel een film, we hebben gewoon contact met Demi."
"Demi, komt die boodschap uit het bos van jou?" Langzaam zweeft het plaatje weer naar Ja. Eline gaat verder. "Kunnen we elkaar weer zien? Zo ja, waar?" Sven hoopt dat hier een goed antwoord op komt. De letters vormen een woord; de plek waar ze elkaar kunnen zien. Mijn grafsteen. Opeens begint het licht te knipperen. De magische kracht die ze de hele tijd voelden, is weg. "Ze is weg." zegt Sven. Eline zucht. "Ik wilde nog zo veel meer vragen..." Sven staat op en strekt zijn benen, hij klikt het licht aan en ruimt het Ouijabord op. "We moeten dus naar het graf," stelt Eline vast.