Voordat Marc zijn tweede geesteskind definitief af had, had ik het voorrecht om zijn werk van commentaar te mogen voorzien en soms een tip te mogen geven. Ook dit boek is weer een aanrader. Het geeft nu ook informatie over Aziz' jongere jaren. Goed en vlot geschreven. Bravo Marc! Gelukkig borrelt jouw bron van inspiratie als geen ander en kunnen we nog meer van jou verwachten.
Samenvatting
2034, vijf jaar na de AI-revolutie. Zeventig procent van de Amsterdammers is werkloos geworden. Amsterdam is hard op weg het Mekka te worden van innovatie. Junior rechercheur Aziz Dijkstra staat aan de vooravond van een grootse carrière als rechercheur. Collega’s vragen zijn advies bij een onmogelijk te plegen moord. De burgemeester vraagt zijn hulp om een politiek complot tegen te gaan dat tegenstanders lijken te smeden. Aziz komt, ziet en lost op. Een collega geeft hem een bijnaam: de Puzzelman. En met die bijnaam gaat Aziz geschiedenis schrijven. Op persoonlijk vlak heeft Aziz ook een puzzel: Evangelina, zijn maatje.
Over de auteur
Ik (1957) ben een onderwijspsycholoog die sinds 1988 in de IT werkt. Ik volg allerlei technologische ontwikkelingen op de voet. De komende jaren zal door AI en robotisering wereldwijd veel werk verdwijnen, heel veel werk. Google Car is slechts een teken aan de wand. Zal er nog werk zijn voor ons mensen? Wat is dat voor werk? Puzzelen is mijn metafoor voor werk dat niet door AI of een robot te doen is.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402218299 / 978-94-022-1829-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 10-07-2015
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Thrillers
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 244
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
"Nu die andere kwestie", zegt Aziz, "U kon in uw logs zien of iemand afgelopen zondag op afstand ramen en deuren van dat complex open en dicht heeft gedaan? Tussen 20.00 uur en 24.00 uur?"
"Zeker. Om welk adres gaat het?", vraagt De Vries.
"Linnaeusstraat 78."
"Even geduld", zegt De Vries, raadpleegt een ander systeem, schudt even later zijn hoofd en zegt: "Nee, dat heeft niemand gedaan."
Aziz wrijft peinzend over zijn kin.
Shit, denkt Aziz, daar gaat mijn theorie dat iemand deuren dan wel ramen had opengedaan via het UvA netwerk, die mobiele bevoegdheid is irrelevant. Nu stond hij echt voor een raadsel. Deur en raam van Nadines kamer waren van binnen afgesloten, waren niet op afstand open en dicht gedaan, en het kleinste raam was sowieso te klein voor een mens om doorheen te kruipen. Hoe had de dader deze Houdini-act voor mekaar gekregen? Het was de dader gelukt dus het kon, dat was wel duidelijk. Maar welke verklaring moest hij bedenken om dit raadsel op te lossen? Hij lacht inwendig. Wat de verklaring ook zou zijn, het zou iets raars zijn, iets onalledaags, dat kon ook niet anders. Hoe ontsnap je uit een van binnen afgesloten kamer? Op een ongebruikelijke wijze!
"Zeker. Om welk adres gaat het?", vraagt De Vries.
"Linnaeusstraat 78."
"Even geduld", zegt De Vries, raadpleegt een ander systeem, schudt even later zijn hoofd en zegt: "Nee, dat heeft niemand gedaan."
Aziz wrijft peinzend over zijn kin.
Shit, denkt Aziz, daar gaat mijn theorie dat iemand deuren dan wel ramen had opengedaan via het UvA netwerk, die mobiele bevoegdheid is irrelevant. Nu stond hij echt voor een raadsel. Deur en raam van Nadines kamer waren van binnen afgesloten, waren niet op afstand open en dicht gedaan, en het kleinste raam was sowieso te klein voor een mens om doorheen te kruipen. Hoe had de dader deze Houdini-act voor mekaar gekregen? Het was de dader gelukt dus het kon, dat was wel duidelijk. Maar welke verklaring moest hij bedenken om dit raadsel op te lossen? Hij lacht inwendig. Wat de verklaring ook zou zijn, het zou iets raars zijn, iets onalledaags, dat kon ook niet anders. Hoe ontsnap je uit een van binnen afgesloten kamer? Op een ongebruikelijke wijze!
