Zo'n leuk verhaal! Boeit vanaf de eerste pagina. En wat een fantasie! Is een echte aanrader!
Siandrea
De Staf van Xiaralana
- Auteur
-
Fleurine Christie
- Uitvoering
- Paperback
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 24 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Siandrea is een elfjarige meisje zoals elk ander. Ze woont samen met haar moeder in een dorp zoals vele dorpen kunnen zijn. Tot op de dag dat er iets verschrikkelijks gebeurt. Haar moeder overlijdt bij een ongeluk en Siandrea heeft niemand die voor haar kan zorgen. Verdrietig gaat ze naar de kamer van haar moeder en ontdekt daar, per ongeluk, een groot geheim dat haar naar een wereld brengt die zij alleen maar van de verhalen van haar moeder kent. Een wereld die Xiaralana heet en beheerst wordt door haar wrede oom Jorander. Er wonen de prachtigste figuren die onderdrukt en uitgebuit worden. Het is aan haar om de zeven edelstenen van de staf van de eerste koningin van Xiaralana te vinden. Ze moet de staf herstellen in zijn oude glorie en Xiaralana weer een ware koningin te geven.
Over de auteur
"Ik ben mijn hele leven al aan het schrijven. Eerst korte verhalen en gedichten, toen de langere versies en nu een heus boek. Een boek waar ik lang en hard aan gewerkt heb en gelukkig veel hulp en steun bij heb gekregen. Het boek is ontstaan doordat mijn dochter, toen zeven jaar, aan mij vroeg iets voor haar te schrijven waar zij ook de hoofdrol in zou spelen. Met dat idee in mijn achterhoofd ben ik aan de slag gegaan en het verhaal ontstond eigenlijk vanzelf. Het is een fantasievol verhaal geworden waarin het goede het kwade moet overwinnen. Ik ben dan ook heel trots op het eindresultaat en hoop dat veel mensen er van zullen genieten."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402219111 / 978-94-022-1911-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 18-09-2015
- Taal
- Nederlands
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 300
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
"Meisje. Meisje, wakker worden. Je kunt hier niet langer blijven hoor. Dat is te gevaarlijk."
De warme stem drong langzaam bij Siandrea door, ze kwam uit haar diepe slaap. Het eerste dat ze merkte was dat ze het heel koud had. Ze probeerde haar deken te pakken maar toen ze om zich heen greep, voelde ze natte en koude sneeuw. Onmiddellijk zat ze rechtop was klaarwakker en keek om zich heen. Ze lag midden in een groot veld met een dikke laag prachtig witte sneeuw. Waarheen ze ook keek, er lag alleen maar sneeuw. Vlak naast haar stond een man, hij leek tenminste op een man, die vriendelijk naar haar glimlachte. Hij was zo goed tegen de kou ingepakt dat ze alleen maar zijn ogen en mond kon zien. Ze drukte de paarse rugzak dicht tegen zich aan en keek vol angst naar de vriendelijke man.
"Hoe kom ik hier?" vroeg ze zachtjes, ze snapte er niks van.
De man haalde zijn schouders op en antwoordde met een warme stem: "Geen idee, maar het is niet verstandig om in een sneeuwveld te gaan slapen. Waar zijn je ouders?"
Siandrea slikte de opkomende tranen in. "Mijn moeder is net overleden en ik weet niet wie mijn vader is."
Daar leek de man van te schrikken.
"Hmmm", zei hij terwijl hij om zich heen keek. "Tja, kom dan maar met mij mee. Het lijkt me niet verstandig je hier alleen te laten. Mijn stam woont hier niet ver van hier. Misschien dat we uit kunnen zoeken waar je heen moet."
Siandrea knikte, toen ze op probeerde te staan merkte ze hoe koud ze het eigenlijk had. Haar benen waren al helemaal stram.
De man ondersteunde haar en hielp haar met lopen.
"Zal ik je tas dragen?" vroeg hij.
"NEE", schreeuwde Siandrea en ze klemde hem nog strakker tegen zich aan.
De man keek verbaasd maar zei er verder niks over.
"Mijn naam is trouwens Mexar, hoe heet jij?"
"Siandrea", mompelde ze met ijskoude lippen.
"Welkom in het gebied van de Mireaux, Siandrea. We hoeven niet ver meer", zei Mexar.
Siandrea keek hem verbaasd aan.
"Mireaux?" fluisterde ze. "Dat kan niet. Dat is geen echt volk, die heeft mijn moeder voor mij verzonnen in haar verhalen."
De warme stem drong langzaam bij Siandrea door, ze kwam uit haar diepe slaap. Het eerste dat ze merkte was dat ze het heel koud had. Ze probeerde haar deken te pakken maar toen ze om zich heen greep, voelde ze natte en koude sneeuw. Onmiddellijk zat ze rechtop was klaarwakker en keek om zich heen. Ze lag midden in een groot veld met een dikke laag prachtig witte sneeuw. Waarheen ze ook keek, er lag alleen maar sneeuw. Vlak naast haar stond een man, hij leek tenminste op een man, die vriendelijk naar haar glimlachte. Hij was zo goed tegen de kou ingepakt dat ze alleen maar zijn ogen en mond kon zien. Ze drukte de paarse rugzak dicht tegen zich aan en keek vol angst naar de vriendelijke man.
"Hoe kom ik hier?" vroeg ze zachtjes, ze snapte er niks van.
De man haalde zijn schouders op en antwoordde met een warme stem: "Geen idee, maar het is niet verstandig om in een sneeuwveld te gaan slapen. Waar zijn je ouders?"
Siandrea slikte de opkomende tranen in. "Mijn moeder is net overleden en ik weet niet wie mijn vader is."
Daar leek de man van te schrikken.
"Hmmm", zei hij terwijl hij om zich heen keek. "Tja, kom dan maar met mij mee. Het lijkt me niet verstandig je hier alleen te laten. Mijn stam woont hier niet ver van hier. Misschien dat we uit kunnen zoeken waar je heen moet."
Siandrea knikte, toen ze op probeerde te staan merkte ze hoe koud ze het eigenlijk had. Haar benen waren al helemaal stram.
De man ondersteunde haar en hielp haar met lopen.
"Zal ik je tas dragen?" vroeg hij.
"NEE", schreeuwde Siandrea en ze klemde hem nog strakker tegen zich aan.
De man keek verbaasd maar zei er verder niks over.
"Mijn naam is trouwens Mexar, hoe heet jij?"
"Siandrea", mompelde ze met ijskoude lippen.
"Welkom in het gebied van de Mireaux, Siandrea. We hoeven niet ver meer", zei Mexar.
Siandrea keek hem verbaasd aan.
"Mireaux?" fluisterde ze. "Dat kan niet. Dat is geen echt volk, die heeft mijn moeder voor mij verzonnen in haar verhalen."