Samenvatting
Vijf bevriende studenten komen tijdens een avondje stappen tot het besef dat hun toekomst er allesbehalve rooskleurig uitziet. Om aan dit sombere vooruitzicht te ontsnappen beramen ze een duivels plan, vol van manipulatie en bedrog. Ze huren daartoe een nietsontziende crimineel in. Dat hadden ze beter niet kunnen doen, want deze beslissing leidt ertoe dat alles zich tegen hen keert met een fatale afloop tot gevolg.
Over de auteur
"Bijna drie decennia ben ik werkzaam geweest in het gevangeniswezen en heb ik zowel met volwassen als jeugdige delinqenten gewerkt. Ik verbaasde me er keer op keer over met welk gemak het gros van de gedetineerden (binnen de muren) over hun delict sprak, ontdaan van enige schuldbesef, mededogen en schaamte; soms zelfs met trots. Tijdens al die jaren heb ik een (verbijsterend) beeld gekregen van waar de mens toe in staat is. Elementen daarvan heb ik gebruikt in dit boek."
Inkijk
"Op stap?, Ze kan toch ook gewoon een eindje gewandeld hebben?", vroeg de rechercheur, die zijn juist gearriveerde collega Fritsma minzaam begroette.
"Met dit pokkeweer?", zei de patholoog met een vleug van spot in zijn stem. "Nee, ik bedoel echt op stap. Haar jas ruikt naar sigarettenrook en ze stinkt behoorlijk naar de drank. Ze is of naar een feestje geweest of naar de kroeg of beide."
Van Stolwijk knikte begrijpend.
"Verder nog iets?"
De patholoog schudde zijn hoofd.
"Bedankt tot zover", bromde de rechercheur.
"Morgenmiddag weet ik meer, dan stuur ik het volledige verslag op", beëindigde de onderzoeker zijn verhaal.
Van Stolwijk negeerde hem en draaide zich om. Hij liep naar een jonge agent.
"Wie is het?", vroeg hij aan hem, wijzend naar het levenloze lichaam van de vrouw. De agent keek hem verbaasd aan maar zei verder niets.
"Ze heet Marie Louise van Diermen, 39. Ze woont hier en lijkt me single", hoorde de rechercheur vanachter z’n rug.
Van Stolwijk draaide zich weer om en keek naar de onderzoeker. "Hoe weet jij dat nou?", vroeg hij met lichte irritatie in zijn stem.
