Bergkoorts

"Sinds mijn puberteit schrijf ik al gedichten en songteksten. Door mijn studie Nederlands en Engels is mijn liefde voor de literatuur verder aangewakkerd, zodat ik ook verhalen en romans ben gaan schrijven. In mijn boeken komen universele thema’s als leven en dood, liefde en haat, verlangen en teleurstelling steevast terug. Zo ook in dit vijfde boek, waarin de hoofdpersoon voor een onmogelijke keuze wordt gesteld, met alle gevolgen van dien."

In de auto leunt hij behaaglijk achterover tegen de hoofdsteun en kijkt af en toe steels naar de bestuurster, die ingespannen de weg volgt en al te grote hobbels probeert te vermijden. Hoe oud zou ze zijn? Hij vindt het altijd lastig om de leeftijd van mensen te schatten en ook bij Sigi kan hij er alleen maar een slag naar slaan: hij schat haar een paar jaar ouder dan hemzelf, een jaar of zesenveertig op zijn hoogst. Haar mond met de smalle lippen staat strak, maar zonder de afkeurende lijn naar beneden die zo kenmerkend is voor Dorothé. Haar gezicht is wat driehoekig van vorm, wat hij aantrekkelijk vindt. Als jonge vrouw moet ze beeldschoon geweest zijn, denkt hij en schrikt zelf van die gedachte. In een opwelling legt hij even heel licht zijn hand op haar bovenbeen.
‘Dank je wel,’ fluistert hij.
Ze lijkt heel even te schrikken van zijn aanraking, maar kijkt hem dan glimlachend aan.
‘Domme jongen,’ zegt ze hoofdschuddend. Maar de warmte van zijn hand voelt ze nog, ook nu hij hem alweer heeft teruggetrokken.
Op het kleine parkeerterreintje voor haar huis houdt ze het portier voor hem open en wil ze hem helpen met uitstappen, maar hij weigert haar uitgestoken hand, wat haar licht teleurstelt. Hij lijkt het aan te voelen en ze is dan ook blij als hij zich uitspreekt.
‘Lief van je Sigi, maar het hoeft echt niet. Het lukt me wel.’
Op de trap moet hij de leuning goed vastpakken, omdat zijn hoofdpijn hem duizelig maakt. Als zij zijn kamerdeur heeft opengemaakt laat hij zich zuchtend op bed vallen. Ze vouwt wat van zijn kleren weg, die hij op het bureau had neergekwakt en loopt naar de badkamer om de handdoeken mee te nemen.
‘Wil je iets eten of drinken?’, informeert ze in de deuropening.
Hij schudt zijn hoofd met zijn ogen dicht.
‘Nee dank je, later misschien.’