Ziek? Beter!

Auteur: Cor van Vuren
Uitvoering: Paperback
Genre: Jeugdboeken
Reviews: ★ ★ ★ ★ ★ 5,0 / 5 (2 reviews )

Prijs: € 20 ,50
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Emie, een meisje van de basisschool, krijgt hevige hoofdpijn. Ze blijkt een tumor in haar hoofd te hebben. Zij, haar ouders en broertje zijn bang dat ze niet beter kan worden. Na een operatie en een chemokuur gaat het langzaam weer goed met Emie. Ze beleeft, naast haar ziekte, allerlei avonturen. Met haar vriendin Cindy en poes Joepie, met clowns in het ziekenhuis en in het spookhuis tijdens het schoolreisje. Er gebeurt steeds wel wat, zodat Emie niet altijd aan haar ziekte hoeft te denken.

Dit boek is geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar.

Over de auteur

"Taal is vanaf mijn jeugd erg belangrijk voor me. Vanaf het moment dat ik kon lezen, heb ik vele boeken verslonden. Ik schrijf ook al lang, zowel voor mijn werk (columns en artikelen) als in mijn vrije tijd (gedichten, verhalen). Toen ik met pensioen ging, besloot ik een kinderboek te schrijven. Het onderwerp, een kind met een hersentumor, is zwaar. Ik heb het echter luchtig gehouden, met voldoende plaats voor emoties en humor. Dat het goed afloopt vind ik voor kinderen erg belangrijk."

Productinformatie

ISBN: 9789402224719 / 978-94-022-2471-9
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 11-03-2016
Taal: Nederlands

Genre: Jeugdboeken

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 132
Formaat: 12,5 x 20 cm
Illustraties: Nee

Inkijk

"Heb ik nog wel bloed genoeg?" vraagt Emie. "Ja hoor," zegt de zuster. Je hebt bijna vier liter bloed. Dat zijn wel een paar duizend buisjes. Je merkt er dus niets van en er komt vanzelf weer bloed bij." Emie weet dat je ook bloed kan geven aan het ziekenhuis. Dat is dan bestemd voor zieke mensen die dat bloed nodig hebben. Dan geef je een halve liter en dat is wel een paar honderd buisjes. Maar dat kan geen kwaad.

Peter en Emie kijken televisie en doen een spelletje. Dammen. Peter kan dat het best, maar Emie wint ook een keer. Daar is ze trots op. "Zie je wel pap, dat een klein meisje van een groot mens kan winnen?" "Maar jij bent toch geen klein meisje meer. Je bent mijn grote meid", en hij geeft Emie een knuffel. Het is al tien uur, tijd om te gaan slapen. Voor Peter brengt de zuster een bed dat zij naast dat van Emie zet. Maar Emie wil niet gaan slapen. Ze is veel te nerveus. En als Emie niet kan slapen, kan Peter natuurlijk ook niet slapen. Ze liggen zachtjes te praten. Over de operatie, over school, over wat ze gaat doen als Emie weer thuis is, "Pap, kom je bij me in bed liggen. Dan ben ik niet zo bang." Peter kan geen antwoord geven, want de zuster komt binnen. Ze heeft een pilletje voor Emie. "Dan kan je beter slapen", zegt ze. Als Emie de pil ingenomen heeft, gaat de zuster weer weg. "Kom nou pap, even maar." "Dat mag niet joh", zegt Peter. Toch kruipt hij even bij Emie onder de deken, naast Brom

Als de zuster een half uur later komt kijken of Emie al slaapt, moet ze lachen. Er slapen twee mensen in één bed. En de grootste ligt te snurken. "Laat ze maar", denkt de zuster en lachend loopt ze weg.