De boekenpoort en andere verhalen

De boekentoren en andere verhalen is een bundel met losse verhalen met een grote variatie in lengte en onderwerpen. Het gaat bijvoorbeeld over iemand die in de schulden zit en moet proberen daarmee te leven, over iemand die een keuze moet maken tussen twee verschillende manieren van leven en over een vrouw die moet kiezen tussen haar zoon zoals hij nu is en het beeld dat ze van hem heeft van toen hij nog klein was.

"In 1955 ben ik in Baarn geboren; sinds 1957 woon ik in Amstelveen. Ik werk aan de Bibliotheek van de Vrije Universiteit. In mijn vrije tijd schrijf ik verhalen, gedichten, toneelstukjes en wetenschappelijk werk. Deze verhalen heb ik in de loop van de jaren geschreven en nu wil ik ze graag aan andere mensen laten lezen."

Die zondag ging Jan met tante mee naar de kerk. Hij vond kerkdiensten vervelend. Lang en saai. Vooral dat lange verhaal dat de dominee hield vanaf de preekstoel, waar hij vaak weinig van begreep. Hij verveelde zich dan al gauw en wist niet meer hoe hij zitten moest. Maar deze dienst was anders. De kerk zag er prachtig uit van binnen; niet zo saai als de kerk waar pappa en mamma altijd naar toe gingen. Deze had mooie ramen met allerlei kleuren en plaatjes, beelden en schilderijen. De dominee die binnenkwam, liep in een lang gewaad, evenals de mensen die met hem meeliepen. De liederen die het koor zong, kende hij niet, maar ze klonken wel mooi. Ook weer heel anders dan hij het gewend was. De toespraak die deze dominee hield was gelukkig maar kort. Na de preek gebeurden er allerlei dingen waar Jan niets van begreep. Maar hij keek er wel graag naar. De priester (zo noemde tante Pecunia de dominee) liep om de tafel heen die voorin de kerk stond en zwaaide met een vaatje waar rook uit kwam. Al gauw begon het in de kerk heel lekker te ruiken. Nadat er nog wat dingen gezegd en gedaan waren mocht tante Pecunia een stukje brood gaan halen. Jan moest blijven zitten. Dat vond hij wel flauw. Tante nam niet eens een stukje voor hem mee. Al gauw daarna was de dienst afgelopen. Voor het eerst had Jan zich niet verveeld in de kerk. Wat hij had gezien vond hij mooi, maar ook de muziek die hij had gehoord. En het rook zo lekker. Hij was er stil van toen tante en hij naar huis liepen. De kerk was net zo mooi als de kastelen in het boek van tante. Anders natuurlijk. Het was een kerk en geen kasteel, maar even mooi. Die middag maakten tante en hij nog een wandeling. Ook het avondeten was bij tante. Nog één keer genieten van de verwennerij: het lekkere eten, de mooi gedekte tafel.
Die avond, na het eten, bracht tante Pecunia Jan weer thuis. Hij werd door zijn ouders hartelijk ontvangen. Het viel hem op dat zelfs zijn vader ontspannen was...