Enkele reis Ierland

Op een zondagavond in mei besluit Herman om een einde aan zijn leven te maken. Hij wil het 'moment suprême' laten plaatsvinden in Ierland. Gedurende zijn hachelijke reis van vier dagen, dwars door Engeland en Ierland, maakt hij nog het nodige mee. Tijdens zijn laatste dagen denkt hij veel na over de hoogtepunten en strubbelingen uit zijn jeugd.

"Ik ben geboren en getogen begin jaren zestig in een klein dorp in Noord Limburg. Mijn schooltijd verliep moeizaam omdat ik tijdens de les vaak zat te dagdromen. Op mijn zestiende ben ik in een timmerfabriek gaan werken, daarna heb ik vijftien jaar als heftruckchauffeur gewerkt. Sindsdien werk ik als facilitair medewerker bij een groot logistiek bedrijf. Vorig jaar is mijn eerste boek Manke Gradus bij boekscout verschenen."

Een paar minuten geleden zat Herman nog op de bank te knikkebollen, maar nu hij eenmaal op bed lag kon hij de slaap maar niet vatten. Hij lag op zijn rug en tuurde naar het witgekalkte plafond. Het licht van de schemerlamp op zijn nachtkastje was nét genoeg om te kunnen zien waar de vorige bewoner de gaten had dicht geplamuurd. Hij draaide zich op zijn rechterzij en deed de schemerlamp uit. Nu tuurde hij in het donker en begon te prakkiseren. Zo ging het de laatste tijd steeds vaker, uren wakker liggen voordat hij in slaap viel. De slaappillen die hij van zijn huisarts had gekregen hielpen ook geen ene fuck.
Hij was afgelopen vrijdag drieëndertig jaar geworden, maar hij had zijn verjaardag dit jaar niet meer gevierd. Hij vond verjaardagen ook eigenlijk maar niks. De laatste keer herinnerde hij zich nog maar al te goed. De hele avond had hij moeten sjouwen met koffie en gebak en vervolgens met drank en hapjes. De kamer leek wel een kippenhok, iedereen kwetterde maar wat oppervlakkig door elkaar. Nee, daar had hij het helemaal mee gehad, hij was blij dat hij het had afgeschaft.
Hij lag maar wat te staren in het duister en luisterde naar de geluiden buiten op straat. Diep van binnen wist hij verdomd goed waarom het in zijn grijze massa zo aan het stormen was. Hij was allesbehalve gelukkig. Hij had genoeg van alle problemen in zijn leven, die iedere dag weer als scherpe pijlen op hem werden afgevuurd. Misschien was er wel een uitweg uit deze ellende, maar die uitweg zag hij in ieder geval niet. Hij had het gehad met alles en iedereen, met de hele wereld en alles ver daarbuiten. Hij had in zijn leven zoveel shit op zijn bordje gekregen dat het nu overliep van ellende.