Ontzettende grappige, ontroerende verhalen met veel mooie levensinzichten.
Samenvatting
Medisch onverklaarbare klachten blijken ineens toch niet onverklaarbaar.
De strijd tussen de patiënt en de reguliere artsen om een onverklaarbare ziekte te verklaren!
"Niets is wat het lijkt" bevat aangrijpende, waargebeurde en veelal autobiografische verhalen waarin Michiel Bienert (Snijboon) zijn zoektocht naar genezing beschrijft. Tijdens deze zoektocht heeft hij gesprekken met vele reguliere artsen en een orthomoleculaire arts. De merkwaardige denk- en werkwijze van met name reguliere artsen en de gevolgen daarvan voor het genezingsproces van de patiënt, wordt op een heldere en humoristische wijze beschreven.Snijboon ontdekt dat trouw blijven aan zijn eigen gevoel in een zorgsysteem waarin artsen in de tang zitten van farmaceuten en zorgverzekeraars, dan weliswaar geen garantie biedt op, maar wel een voorwaarde is voor werkelijke genezing. Tijdens dit proces doorziet hij, vertoevend in de natuur, de illusies van het leven op aarde en ontdekt hij de essentie van het bestaan. Deze essentie wordt in deze verhalen op een scherpzinnige en nuchtere wijze beschreven.
Over de auteur
"Als tienjarige leerling van de Montessorischool schreef ik verhalen zodra ik mijn weektaak had volbracht. Daarna volgden vele jaren van 'doen wat de wereld van me verwacht'. Die weg leidde van een academische graad in de bedrijfseconomie tot een fysiek volledig uitgeput lichaam. Mijn lichaam opende mijn ogen voor waar het in het leven werkelijk om gaat: leven vanuit mijn essentie. Een omscholing tot 'levenscoach' volgde. Sinds een aantal jaren schrijf ik, volgens mijn lezers, op heldere, humoristische en trefzekere wijze over het gedrag, de drijfveren en het wereldbeeld van mensen."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402227093 / 978-94-022-2709-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 24-06-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 90
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Onbewust bleken we het een en ander voorvoeld te hebben. Enkele weken later op een donkere vrijdagavond in december werd Maarten met de auto opgehaald door zijn jongste broer Rogier om het weekend bij zijn ouders door te brengen. Het was vroeg in de avond. Op hun vraag of ik een lift wilde antwoordde ik dat ik liever het weekend op onze studentenflat doorbracht. Even later vertrokken ze. Op weg naar zijn ouders werden ze aangereden door een beschonken jongeman. De hersens van Maarten konden de klap als gevolg van de botsing niet verwerken. Diezelfde nacht bezweek hij aan zijn verwondingen. Zijn jongste broer Rogier had alleen een grote buil op zijn voorhoofd en was een traumatische ervaring rijker. Van het ene op het andere moment was Maarten er niet meer. Hij was uit het leven weggerukt. Dit was niet te bevatten voor mij en vele anderen. Ik kan me nog herinneren dat ik me voornam om samen met zijn familie en vrienden een mooie uitvaart voor hem te regelen. Dat was het enige dat ik nog voor hem kon doen was mijn gedachte.