'Maatjesgeest' is een vlot geschreven boek vol persoonlijke belevenissen. De schrijver neemt u mee op een reis vol avonturen, beginnend bij zijn tijd als marineofficier om via internationaal vrijwilligerswerk te belanden in de diplomatieke wereld. Omdat de verhalen tijdloos zijn en zich afspelen in diverse werelddelen leent dit boek zich niet alleen uitstekend als een cadeautje voor jong en oud, maar is het ook bijzonder lezenswaardig voor een ieder met ruime belangstelling en gevoel voor humor. Een aanrader, dus!
Samenvatting
Als jong officier in de Koninklijke Marine had Dick den Haas het voorrecht enige jaren bij de Onderzeedienst te werken en het Atlantisch gebied te verkennen. De overstap naar de Stichting Nederlandse Vrijwilligers bracht hem in de steden, dorpen en het verre platteland in Aziatische en Afrikaanse landen. Voor de buitenlandse dienst werkte hij op ambassades in Azië, Afrika en Latijns-Amerika. Deze bundel bevat luchtige stof, zonder pretenties. Het zijn beschrijvingen van merkwaardige en veelal opgewekte voorvallen. Dick dist ze op met geen ander doel dan bij de lezer wat verwondering of vrolijkheid op te wekken. Als u er, en passant, ook wat wijzer van wordt, is dat mooi meegenomen.
Over de auteur
"In 1941 ben ik in Den Haag geboren, waar ik opgroeide. Na mijn studie aan het Koninklijk Instituut voor de Marine werkte ik wereldwijd: voor de Onderzeedienst, voor de ontwikkelingsorganisatie SNV en voor de Buitenlandse Dienst. Mijn vrouw Joke Nellen verdiepte zich overal in de talen en culturen en deed veel vrijwilligerswerk. Dit gaf een inspirerende dimensie aan onze omzwervingen. Deze unieke verhalenbundel weerspiegelt ons kleurrijke en avontuurlijke traject door vier werelddelen."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402227468 / 978-94-022-2746-8
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 24-06-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 296
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ga in een schaduwrijk nisje staan, bij een kruispunt in Addis Abeba. Of in Jakarta of Dhaka. Het maakt niet uit of het Afrika of Azië is; overal werkt het op dezelfde manier. Zuig toegewijd aan het rietje in je colafles alsof dat, op dat moment, het enige is dat al je aandacht opeist. Het gebeurt allemaal vlak voor je neus. Als een rustige routine, een alledaagse vertoning.
Een politieman staat midden in de verkeerstroom. Hij fluit wat, zwaait met een arm, wimpelt slapjes met zijn hand. Van echte verkeersregeling is geen sprake, over het weggebruik lijkt hij zich niet wezenlijk druk te maken. De bestuurders van bajai’s, riksja’s, jeepneys, tricycles, bussen, bestel- en vrachtwagens houden zich gedeisd en laten zich meevoeren in de stroom. Niet opvallen, vooral niet opvallen, is het motto. Want iets verderop, in de luwte, op een vluchtheuvel of bij een insteekruimte in de schaduw van een boom, staat een tweede dikbuikige diender in alle rust af te wachten. Hij hangt daar wat rond en lijkt niet veel te doen. Maar hij houdt het allemaal met een klevende blik in de gaten. Zoals een kaaiman met eindeloos geduld een bocht in de modderkreek beloert, in de zekerheid dat eens al dat wachten en spieden beloond zal worden. Zo loert ook deze agent. Zijn oog dwaalt over de verkeersstroom, kalmpjes, van links naar rechts en weer terug. En dan, onverwacht, zonder dat je enige aanleiding kunt ontwaren, gaat het fluitje in zijn pappige mond en piept een schel signaal. Werd hij getipt door zijn collega? Zijn arm verheft hij en hij gebaart beheerst en zeker. Zoals een visser zijn werpmolen opspoelt, in de zekerheid dat aan het eind van de lijn een vis spartelt. Hij heeft zijn prooi te pakken en de prooi weet dat er geen ontkomen aan is. Hij is de klos. Toch heeft hij niets misdaan en is er geen enkele reden om zo berustend en vanzelfsprekend de riksja af te remmen en naar de kant te gaan.
Een politieman staat midden in de verkeerstroom. Hij fluit wat, zwaait met een arm, wimpelt slapjes met zijn hand. Van echte verkeersregeling is geen sprake, over het weggebruik lijkt hij zich niet wezenlijk druk te maken. De bestuurders van bajai’s, riksja’s, jeepneys, tricycles, bussen, bestel- en vrachtwagens houden zich gedeisd en laten zich meevoeren in de stroom. Niet opvallen, vooral niet opvallen, is het motto. Want iets verderop, in de luwte, op een vluchtheuvel of bij een insteekruimte in de schaduw van een boom, staat een tweede dikbuikige diender in alle rust af te wachten. Hij hangt daar wat rond en lijkt niet veel te doen. Maar hij houdt het allemaal met een klevende blik in de gaten. Zoals een kaaiman met eindeloos geduld een bocht in de modderkreek beloert, in de zekerheid dat eens al dat wachten en spieden beloond zal worden. Zo loert ook deze agent. Zijn oog dwaalt over de verkeersstroom, kalmpjes, van links naar rechts en weer terug. En dan, onverwacht, zonder dat je enige aanleiding kunt ontwaren, gaat het fluitje in zijn pappige mond en piept een schel signaal. Werd hij getipt door zijn collega? Zijn arm verheft hij en hij gebaart beheerst en zeker. Zoals een visser zijn werpmolen opspoelt, in de zekerheid dat aan het eind van de lijn een vis spartelt. Hij heeft zijn prooi te pakken en de prooi weet dat er geen ontkomen aan is. Hij is de klos. Toch heeft hij niets misdaan en is er geen enkele reden om zo berustend en vanzelfsprekend de riksja af te remmen en naar de kant te gaan.
Reviews
Herkenbare en prettig leesbare verhalen.