Leuke verhalen, die een glimlach op je gezicht toveren!
Samenvatting
Een zoektocht naar het leven van oudere mensen. Lily komt zachtmoedige en vrolijke mensen tegen, maar ook sombere en chagrijnige. Allemaal zijn ze interessant en verrukkelijk om naar te kijken. Oude mensen doorzien de mooie woorden en handige trucs van anderen. Daarom zijn ze stuk voor stuk uniek. Ze horen net zo bij het leven als de blaadjes aan de bomen en de koekjes bij de thee.
Over de auteur
Lily Köhler is in 1937 in Rotterdam (Hillegersberg) geboren. Nu woont ze in Tuk. Ze heeft een plezierige hand van schrijven. Ze schreef heel jong cabaretliedjes en zong die zes jaar lang voor ‘A.V.R.O. jeugdomroep Minjon’. Op haar 21e ging ze naar de Cabaretschool in Amsterdam (Nu Kleinkunst Academie). Op haar 40e verschenen kinderverhalen in de Zwolse Courant en in 1984 haar eerste kinderboek Het zwart-witte hondje zoekt zelf wel een baas. Van 1982 – 1990 schreef ze columns voor de Zwolse Courant en van 1990 - 1995 voor Dagblad Tubantia. In 2010 schreef ze de autobiografische roman De Stoel, een Hillegersbergse familie in oorlogstijd. Ze schrijft al jaren columns voor het blad "De Ovend" van de Stellingwarver Schrieversronte.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402229097 / 978-94-022-2909-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 09-09-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 98
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Sinds enige jaren ben ik toegetreden tot de 55-plussers. Als beginnende oudere liep ik met verbaasde blikken, als een Alice in Wonderland, om me heen te kijken.
Wanneer je net na je 55-ste verjaardag de eerste associatie met schrikbeelden als: "Oh jee, ik word een uitgedroogd, brokkelig, onappetijtelijk uitziend stuk kaas met diepe groeven erin …", blijkt snel dat de smaak van die 55+ kaas heel bijzonder is.
Ik zou het willen omschrijven als pittig en aangenaam.
Het eerste pluspunt van de 55-plusser is dat hij zoveel builen en butsen in zijn leven opgelopen heeft dat hij niet meer van plan is zich druk te maken over dingen die onbelangrijk zijn. Dat is heerlijk om te zien. Niks geen felle discussies meer maar rustig praatwerk, beminnelijk met een zachte glimlach.
Het tweede pluspunt kom ik bij de vrouwelijke plussers tegen. Ik constateer dat zij, in vergelijking met vroeger, een heel andere kijk op het mannelijk geslacht hebben gekregen. Heeft een gescheiden vrouw of weduwe een nieuwe "lover" dan hoor ik een van haar vriendinnen gretig vragen: "Is hij kaal? Heeft hij zijn eigen tanden nog?" Waarna ik de andere vriendin, na het ontkennende antwoord, liefdevol hoor zeggen; "Geeft niks hoor, meid. Verliefd zijn heeft niks met leeftijd te maken, je bent zo oud als je je voelt."
Enkele 55-plussers kunnen soms een beetje boos worden om de lichamelijke aftakeling die hen overvalt. Ze neuzen wat af in folders en zoeken naar plastische chirurgen die alles wat verzakt is, behalve hun tandvlees, keurig omhoog kunnen liften. Tot elke prijs willen ze de schone schijn van hun jeugd ophouden. De gedachte aan mijn moeder, die op zulke momenten nadenkend zei: "Als je niet oud wilt worden moet je je jong opknopen," speelt dan vaaglijk door mijn hoofd. Enig onderhoud is noodzakelijk, maar het werkelijke gevecht tegen de ouderdom is onbegonnen werk.
Wanneer je net na je 55-ste verjaardag de eerste associatie met schrikbeelden als: "Oh jee, ik word een uitgedroogd, brokkelig, onappetijtelijk uitziend stuk kaas met diepe groeven erin …", blijkt snel dat de smaak van die 55+ kaas heel bijzonder is.
Ik zou het willen omschrijven als pittig en aangenaam.
Het eerste pluspunt van de 55-plusser is dat hij zoveel builen en butsen in zijn leven opgelopen heeft dat hij niet meer van plan is zich druk te maken over dingen die onbelangrijk zijn. Dat is heerlijk om te zien. Niks geen felle discussies meer maar rustig praatwerk, beminnelijk met een zachte glimlach.
Het tweede pluspunt kom ik bij de vrouwelijke plussers tegen. Ik constateer dat zij, in vergelijking met vroeger, een heel andere kijk op het mannelijk geslacht hebben gekregen. Heeft een gescheiden vrouw of weduwe een nieuwe "lover" dan hoor ik een van haar vriendinnen gretig vragen: "Is hij kaal? Heeft hij zijn eigen tanden nog?" Waarna ik de andere vriendin, na het ontkennende antwoord, liefdevol hoor zeggen; "Geeft niks hoor, meid. Verliefd zijn heeft niks met leeftijd te maken, je bent zo oud als je je voelt."
Enkele 55-plussers kunnen soms een beetje boos worden om de lichamelijke aftakeling die hen overvalt. Ze neuzen wat af in folders en zoeken naar plastische chirurgen die alles wat verzakt is, behalve hun tandvlees, keurig omhoog kunnen liften. Tot elke prijs willen ze de schone schijn van hun jeugd ophouden. De gedachte aan mijn moeder, die op zulke momenten nadenkend zei: "Als je niet oud wilt worden moet je je jong opknopen," speelt dan vaaglijk door mijn hoofd. Enig onderhoud is noodzakelijk, maar het werkelijke gevecht tegen de ouderdom is onbegonnen werk.
Reviews
Leuke zeer herkenbare korte verhaaltjes. Doen een beetje denken aan de kronkels van Simon Carmiggelt.
