Wat heb ik genoten van de verhalen van Reg! In één adem uitgelezen! Heerlijk, veelzijdig boek. Aanrader, ook om kado te doen.
Samenvatting
Een reis door het leven van Reg met herkenbare situaties voor bijna iedereen. Verhalen over het leven zoals het is. "Tijdens mijn reizen of bij het schrijven van een verhaal ben ik Reg Murtosa." Reg, met zijn onhandigheden, ietwat flauwe grappen, een beetje naïef maar ook wel een stoer kereltje, neemt je mee op zijn reizen door het leven zoals het is. Geschiedenissen, stommiteiten, humoristische gebeurtenissen en perikelen uit zijn jeugd zijn herkenbaar voor bijna iedereen, jong of oud. En voor jou zoals je lezend in mijn boek wel zult merken.
Over de auteur
Rob Hautvast (1951), geboren in Den Haag en opgegroeid in Hilversum. Een leven vol verrassingen en afwisselende situaties kenmerken zijn turbulente bestaan. Rob is begonnen als ‘krullenjongen’ bij een fotostudio, later werkzaam bij een uitgeverij als grafisch ontwerper, ontwerper bij reclamebureaus en als fotograaf de wereld over gereisd. Vervolgens had hij een eigen reclamebureau en ontwerpstudio en werd tot slot eigenaar van een boekhandel annex kunstgalerie.
Rob kan putten uit vele ervaringen die hij in zijn leven heeft opgedaan.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402229165 / 978-94-022-2916-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 23-09-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 250
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Sta na verblijf aan het strand op een camperplaats net buiten Aljezur-Portugal; het is nacht en word wakker door oorverdovend geblaf van honden, groot en klein zo te horen.
Dit ging maar door, het werd harder en harder, denk onder invloed van de volle maan. Werd het spuugzat, heb me aangekleed en ben ervandoor gegaan. Op naar de snelweg voor een veilige rustiger parkeerplaats.
Net voor Lagos vond ik er een, plek gezocht en de bus naar mijn zin neergezet.
Zat een beetje voor me uit te mijmeren tot ik in de verte een licht gerommel hoorde. Dit gerommel ging al snel over in hevige donderslagen met bijbehorende bliksemschichten, bovenal begon het ook te regenen. Onderwijl zat ik te denken dat ik me wel weer eens een keer moest wassen, zout en zee is niet bevorderlijk voor een aangename lichaamsgeur. Het begon harder en harder te regenen, totdat het echt begon te hozen met bijbehorende bliksem en gedonder. Ik naar buiten, hier is mijn douche, een levensgrote, onbetaalbaar.
Poedelnaakt stapte ik de bus uit en begon mij een beetje beschroomd te poedelen, wat al snel overging in een vrije uitgave van 'Singin' in the Rain' van wijlen Gene Kelly; altijd een rot nummer gevonden maar nu erg toepasselijk.
Daar was ik dan, dansend en springend op mijn eigen klanken van het bekende lied, onbespied en één met de natuur. Ik vond het heerlijk, totdat er plotseling een auto naast mij stopte, een auto met blauw licht; Policia Nacional.
Schrok me rot en stond als verstart met mijn handen voor mijn schaamdelen in de gezichten van twee gerechtsdienaren te staren.
Dit ging maar door, het werd harder en harder, denk onder invloed van de volle maan. Werd het spuugzat, heb me aangekleed en ben ervandoor gegaan. Op naar de snelweg voor een veilige rustiger parkeerplaats.
Net voor Lagos vond ik er een, plek gezocht en de bus naar mijn zin neergezet.
Zat een beetje voor me uit te mijmeren tot ik in de verte een licht gerommel hoorde. Dit gerommel ging al snel over in hevige donderslagen met bijbehorende bliksemschichten, bovenal begon het ook te regenen. Onderwijl zat ik te denken dat ik me wel weer eens een keer moest wassen, zout en zee is niet bevorderlijk voor een aangename lichaamsgeur. Het begon harder en harder te regenen, totdat het echt begon te hozen met bijbehorende bliksem en gedonder. Ik naar buiten, hier is mijn douche, een levensgrote, onbetaalbaar.
Poedelnaakt stapte ik de bus uit en begon mij een beetje beschroomd te poedelen, wat al snel overging in een vrije uitgave van 'Singin' in the Rain' van wijlen Gene Kelly; altijd een rot nummer gevonden maar nu erg toepasselijk.
Daar was ik dan, dansend en springend op mijn eigen klanken van het bekende lied, onbespied en één met de natuur. Ik vond het heerlijk, totdat er plotseling een auto naast mij stopte, een auto met blauw licht; Policia Nacional.
Schrok me rot en stond als verstart met mijn handen voor mijn schaamdelen in de gezichten van twee gerechtsdienaren te staren.