Ik heb de blogs van Muriel altijd met enorm veel plezier gelezen, de openheid, de humor, de rauwheid, heerlijk! En wat goed om nu te horen dat ze deze in boekvorm heeft uitgegeven. Zeker het lezen waard!
Samenvatting
Nou ja zeg! is een bundeling van verhalen uit het dagelijkse leven van Muriel van Brenk. Openhartig, eerlijk en nuchter verteld. 365 dagen blogde zij over onderwerpen als relaties, gevoelens, loslaten, ontgiften, opvoeden, sporten, veranderingen, inzichten, bewustwording, afscheid nemen, Sinterklaas en het huwelijk. Omdat de verhalen recht uit het hart komen en echt over het leven van de schrijfster gaan, spreken ze ook een ander leven aan. Hiermee wordt het een bundeling waarmee je zelf ook aan de slag kunt gaan.
Over de auteur
Op het moment dat Muriel van Brenk (1976) op haar zevende een dagboek cadeau kreeg, begon ze met schrijven. Aan haar dagboeken vertrouwde ze haar gevoelens en dagelijkse beslommeringen toe. Ooit wilde ze een boek uitgeven, maar wist nooit over welk onderwerp. Totdat ze in 2013 besloot een jaar lang te bloggen over haar gevoelens en de zelfinzichten die ze kreeg. Op dat moment werd duidelijk dat ze graag verhalen uit het hart vertelt waarin anderen herkenning vinden.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402229226 / 978-94-022-2922-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 16-09-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 226
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
(Tijd)bom!
Na een slechte nacht met veel-uit-bed-om-te-plassen-en-daarna-weer-wakker-liggen, ging de wekker alweer te vroeg. Zowel mijn man als ik hadden niet zoveel energie om op te staan en bleven dus veel te lang in bed liggen. Daardoor had ik uiteindelijk nog drie kwartier om te douchen, aan te kleden, ontbijt te maken en op te eten, tanden te poetsen en op te tutten. Oh ja, en ook nog de kat aandacht geven (ze bleef maar miauwen) en mijn zoontje troosten. Hij wilde niet naar de crèche, niet eten, niet aankleden en naar mama toe (lees: = bij mama blijven).
Diep adem halen
Toen bedacht ik me dat ik te laat was opgestaan. Door mijn eigen haast en de dingen die dan gebeuren waarvan je eigenlijk niet wilt dat ze gebeuren, raakte ik geïrriteerd en werd kortaf. Ho stop! Het is natuurlijk niet de bedoeling dat mijn omgeving last krijgt van mijn eigen keuze om te laat op te staan. Dat schoot gelukkig op tijd door mijn hoofd. Ik haalde diep adem, dacht niet meer aan die rottijd (tik, tak, tik, tak), luisterde naar mijn zoontje en kon hem troosten. Dat hielp, want opeens had hij honger, kon ik zijn kleren aandoen en wilde hij nog meer pap. Tja, en daar was echt geen tijd meer voor.
Intuïtieve wereld
Tijd is niet goed voor mij. Want door tijd ben ik nooit in het nu. En ik leer nu juist steeds meer om in het nu te leven. Op dit moment. En niet straks om 9.00 uur. En zo'n moment kan zomaar langer duren, dan die afspraak die ik dan op een bepaalde tijd gepland heb. Hoezo tegengesteld? En als we allemaal in het nu leven, want dan? Dan is tijd toch niet meer nodig? Dan krijgen we een intuïtieve omgeving met allemaal leuke creatieve dingen die ontstaan. Zou het dan een chaos worden of zou er dan juist meer rust komen? Wat mij betreft: weg met tijd en dus die stress en voor nu lekker slapen!
Na een slechte nacht met veel-uit-bed-om-te-plassen-en-daarna-weer-wakker-liggen, ging de wekker alweer te vroeg. Zowel mijn man als ik hadden niet zoveel energie om op te staan en bleven dus veel te lang in bed liggen. Daardoor had ik uiteindelijk nog drie kwartier om te douchen, aan te kleden, ontbijt te maken en op te eten, tanden te poetsen en op te tutten. Oh ja, en ook nog de kat aandacht geven (ze bleef maar miauwen) en mijn zoontje troosten. Hij wilde niet naar de crèche, niet eten, niet aankleden en naar mama toe (lees: = bij mama blijven).
Diep adem halen
Toen bedacht ik me dat ik te laat was opgestaan. Door mijn eigen haast en de dingen die dan gebeuren waarvan je eigenlijk niet wilt dat ze gebeuren, raakte ik geïrriteerd en werd kortaf. Ho stop! Het is natuurlijk niet de bedoeling dat mijn omgeving last krijgt van mijn eigen keuze om te laat op te staan. Dat schoot gelukkig op tijd door mijn hoofd. Ik haalde diep adem, dacht niet meer aan die rottijd (tik, tak, tik, tak), luisterde naar mijn zoontje en kon hem troosten. Dat hielp, want opeens had hij honger, kon ik zijn kleren aandoen en wilde hij nog meer pap. Tja, en daar was echt geen tijd meer voor.
Intuïtieve wereld
Tijd is niet goed voor mij. Want door tijd ben ik nooit in het nu. En ik leer nu juist steeds meer om in het nu te leven. Op dit moment. En niet straks om 9.00 uur. En zo'n moment kan zomaar langer duren, dan die afspraak die ik dan op een bepaalde tijd gepland heb. Hoezo tegengesteld? En als we allemaal in het nu leven, want dan? Dan is tijd toch niet meer nodig? Dan krijgen we een intuïtieve omgeving met allemaal leuke creatieve dingen die ontstaan. Zou het dan een chaos worden of zou er dan juist meer rust komen? Wat mij betreft: weg met tijd en dus die stress en voor nu lekker slapen!