Saartje van Hasseln
Pleegkind in de knel
- Auteur
-
Marloes Bakker
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Young Adult
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Na drie pleeggezinnen komt Sara bij de familie Bongers terecht. Het vertrouwen in een goede afloop is nihil, maar ze heeft geen keus. Opnieuw moet ze haar weg zien te vinden in een nieuw gezin.
Lydia weet dat ze een risico neemt met dit pleegkind, een meisje met zichtbare en onzichtbare littekens dankzij de mishandeling van haar vader. Bovendien heeft ze al twee zonen, zal het wel klikken?
In het begin weet Tom niet wat hij van Sara moet vinden. Ze is moeilijk te peilen en houdt afstand. Maar beetje bij beetje wint hij haar vertrouwen en begint hij haar te begrijpen.
Lydia weet dat ze een risico neemt met dit pleegkind, een meisje met zichtbare en onzichtbare littekens dankzij de mishandeling van haar vader. Bovendien heeft ze al twee zonen, zal het wel klikken?
In het begin weet Tom niet wat hij van Sara moet vinden. Ze is moeilijk te peilen en houdt afstand. Maar beetje bij beetje wint hij haar vertrouwen en begint hij haar te begrijpen.
Over de auteur
Marloes Bakker (2000) komt uit Hoogvliet en heeft als hobby’s ontwerpen en tekenen. Een boek schrijven was nooit in haar opgekomen. Sterker nog, een jaar geleden had ze je keihard uitgelachen. 'Schrijven? Ik heb een hekel aan taal!' Toch wist een vriendin haar over te halen samen met haar een verhaal te schrijven. Dit bleek zo verslavend dat ze ook alleen begon te schrijven. Nog geen half jaar later was haar eerste boek klaar.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402239904 / 978-94-022-3990-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 13-10-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Young Adult
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 168
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Het is een soort zelfbescherming, het zorgt ervoor dat mensen niet bij me kunnen komen. Als ik ze pijn doe, kunnen zij dat niet meer bij mij doen.
Het was ochtend en we zaten aan tafel. Ik voelde de woede eigenlijk al opkomen maar dan is het al te laat. Charles was op de universiteit. Hij gaf daar zaterdags bijles en was vroeg vertrokken. Ik deed hagelslag op mijn brood en Lydia stootte me per ongeluk aan. Ik zuchtte geïrriteerd want ik schoot uit en de korrels belandden op de grond.
‘Sorry, zou je even het veger en blik willen pakken?’
‘Jij raakte mij toch aan? Dan moet jij het pakken, niet ik.’
Ze keek me met een vreemd soort interesse aan. Dat zorgde voor nog meer ergernis. ‘Ik vraag het aan jou.’
‘En ik aan jou, het is jouw schuld.’
‘Sara...’
‘Ja, wat is er?! Doe ik het weer eens niet goed?’
‘Dat heb ik niet gezegd...’
Ik stond boos op.
Pieter en Tom vielen nu stil. Lydia zei niks meer en keek me alleen aan. Ze leek niet boos, maar ik kookte van binnen. Ik pakte het pak hagelslag en gooide het op de grond. De witte en zwarte chocoladekorrels stuiterde op de grond.
‘Oeps, ruim jij het even op?’ Ik keek haar uitdagend aan.
‘Sara, dat...’ Maar nog voor ze kon reageren gooide ik ook de jampot op de grond. De glasscherven vlogen rond.
‘Sara’, zei ze nu waarschuwend. Ze pakte mijn arm vast. Geen goede actie. Woest rukte ik me los. Ze mocht niet aan me komen. Daar had ze het recht niet toe.
‘Raak me niet aan!’
Het was ochtend en we zaten aan tafel. Ik voelde de woede eigenlijk al opkomen maar dan is het al te laat. Charles was op de universiteit. Hij gaf daar zaterdags bijles en was vroeg vertrokken. Ik deed hagelslag op mijn brood en Lydia stootte me per ongeluk aan. Ik zuchtte geïrriteerd want ik schoot uit en de korrels belandden op de grond.
‘Sorry, zou je even het veger en blik willen pakken?’
‘Jij raakte mij toch aan? Dan moet jij het pakken, niet ik.’
Ze keek me met een vreemd soort interesse aan. Dat zorgde voor nog meer ergernis. ‘Ik vraag het aan jou.’
‘En ik aan jou, het is jouw schuld.’
‘Sara...’
‘Ja, wat is er?! Doe ik het weer eens niet goed?’
‘Dat heb ik niet gezegd...’
Ik stond boos op.
Pieter en Tom vielen nu stil. Lydia zei niks meer en keek me alleen aan. Ze leek niet boos, maar ik kookte van binnen. Ik pakte het pak hagelslag en gooide het op de grond. De witte en zwarte chocoladekorrels stuiterde op de grond.
‘Oeps, ruim jij het even op?’ Ik keek haar uitdagend aan.
‘Sara, dat...’ Maar nog voor ze kon reageren gooide ik ook de jampot op de grond. De glasscherven vlogen rond.
‘Sara’, zei ze nu waarschuwend. Ze pakte mijn arm vast. Geen goede actie. Woest rukte ik me los. Ze mocht niet aan me komen. Daar had ze het recht niet toe.
‘Raak me niet aan!’
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek