Samenvatting
humor, absurdisme, drama en is voor sommige lezers wellicht confronterend en misschien ietwat schokkend.
Richard is een eenvoudige man die er steeds weer in slaagt om zich in de nesten te werken. Het ligt niet aan hem, maar aan de samenleving die hem niet begrijpt. Hij heeft een kort lontje en zijn reptielenbrein staat afgesteld op vechten. Vluchten of verstijven kan hij niet. Dat dit regelmatig tot problemen leidt zal duidelijk zijn. Richard is niet echt vrouwvriendelijk, wat hem uiteindelijk ook duur komt te staan.
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789402246032 / 978-94-022-4603-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 22-06-2018
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 172
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De regen hamerde onverdroten op het deksel van Wilma’s kersenhouten kist. Steeds harder, alsof een hogere macht haar met een langgerekte roffel weer tot leven wilde wekken. Maar er gebeurde niets. Daar lag Wilma dan. Moeder van vier kinderen, na een leven van zorgzaamheid, toewijding, opoffering en het schenken van onvoorwaardelijke liefde aan iedereen die daar behoefte aan had. De summiere belangstelling om haar de laatste eer te bewijzen, stond symbool voor de ondankbaarheid die zij tijdens haar leven had geoogst. Na haar dood bleef dat onveranderd.
Toen iedereen de begraafplaats had verlaten, zat de Raaf nog steeds ineengedoken op zijn tak. Opeens veerde hij op, schudde zich uit als een natte paraplu en zweefde naar de rand van het graf. De vogel keek enkele minuten in de kuil. Uit zijn keel kwam af en toe een diep raspend geluid dat hard en indringend over de begraafplaats galmde. Desondanks klonk het niet oneerbiedig. Hierna vloog hij op. Na een moeizame start, door zijn doorweekte vleugels, verdween de Raaf met strakke vleugelklappen uit het zicht. Nu was Wilma echt door iedereen verlaten. Het was typerend dat een kletsnatte vogel haar meer respect had betoond dan het handjevol aanwezigen.
Een kleine graafmachine die tijdens de plechtigheid uit piëteit buiten het zicht was gebleven, kwam ronkend uit zijn schuilplaats. Tien minuten later was het graf gevuld met aarde en was de toplaag netjes gladgestreken.
Twee weken later stond er een witte grafsteen met een sierlijke tekst op haar graf. Tien jaar later was haar graf geruimd en lag er iemand anders op Wilma’s plek.