Het verdriet van Mama Terra

Moeder Aarde (Mama Terra) lijdt onder alles wat de mensen haar aandoen. En niet alleen Moeder Aarde. Ook de dieren en de planten weten niet waar ze het zoeken moeten. Een groepje kinderen van 12 jaar is uitverkoren om de problemen aan de wortel aan te pakken. Onder de bezielende leiding van de oude Manwa maken ze gebruik van de gave die Mama Terra ze heeft toebedeeld. Al snel verzeilen ze in een reeks van avonturen en maken ze kennis met de onvermoede krachten die iedereen in de natuur ten dienste staan om er op deze mooie aardbol echt iets van te maken.

"Ik ben geboren in 1959 in Paramaribo (Suriname) en moeder van 3 volwassen kinderen. Ik ben werkzaam op een basisschool. Daarnaast geef ik workshops creatieve therapie. Dit is mijn eerst boek dat wordt uitgegeven door Boekscout."

"Mijn naam is Vodwana," zegt de anaconda op een vriendelijke toon. "En hoe mag ik jou noemen?" "Ik ben Zinny Celeste, maar jij mag gewoon Zinny zeggen, hoor." "Weet je, Zinny, ik ben blij je te zien. Er wordt al heel wat over jou en je kornuiten verteld. Ja, Mama Terra heeft ook ons bericht over de veranderingen die er zullen plaatsvinden. Die zullen de verstandhouding tussen mens en natuur moeten verbeteren. Als ik daar een steentje aan kan bijdragen, zal ik dat niet laten. Kom, spring maar op mijn kop en houd je goed vast, dan neem ik je mee naar waar de Regenboog woont," zegt de anaconda. Zinny stapt op zijn kop. Ze moet zich wel goed vasthouden, anders glijdt ze zo van zijn glibberige kop af. Geruisloos en snel gaan ze op weg, door de struiken en langs de bomen, op weg naar de woonplaats van de Regenboog. Aan de rand van de sawwa houdt de anaconda stil. "Kijk," sist hij. De anaconda strekt zich uit, zodat Zinny over het water heen kan kijken. Van bovenaf ziet ze een glinstering in het water. "Oh, wat is dat mooi!", zegt Zinny. Het lijken wel allemaal diamanten in het water." "Nou, als je dit al mooi vindt, dan moet je mee naar beneden. Durf je dat wel?" Voordat Zinny kan antwoorden, glijdt de anaconda het water in. Steeds dieper gaan ze het water in totdat ze de bodem van de sawwa bereikt hebben. Even lijkt het alsof Zinny moeite krijgt met ademhalen, maar dat gevoel duurt niet lang. De hanger van Mama Terra doet haar hals trillen en ze voelt een warme gloed in haar lijf, waardoor de ademhaling weer normaal wordt. Daar op de bodem ziet Zinny een grote parelmoergekleurde schelp. "Klop maar even op de schelp en zeg drie keer ‘Gradua Sawwa Mama’, dan zal ze de deur opendoen." De anaconda buigt zijn kop en Zinny glijdt ervan af. Geruisloos gaat de anaconda naar de oppervlakte en hij laat Zinny alleen voor de grote schelp.