Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
(Past door brievenbus)
Samenvatting
Een echtpaar reist door China en samen komen zij voor vele verrassingen te staan waar zij in geen enkel reisboek over gelezen hadden. Een cultuurschok, vol humor, ongeloof, verwarring, ontgoocheling, verwondering en respect. De manier van leven, de geuren en kleuren, de natuur, het eten, de gewoontes, de mensen, de reis. Situaties waarin iedereen verzeild kan raken en die u herkent als u door het land reist. China is een cadeau, maar is China shocking? Willen wij dit weten? Dit boek is een must voor mensen die nog van plan zijn naar China te gaan en geen Chinees spreken.
Over de auteur
"Ik ben geboren in 1947 en ik woon te Etten-Leur. Ik ben galeriehoudster, kunstenares, docente en schrijfster. Samen met mijn man heb ik een kunstgalerie en schilderschool: ‘kunstschilderen in diverse stijlen/technieken’. Daarnaast schrijf ik graag met veel humor en respect over mensen en situaties zoals die in het dagelijks leven voorkomen, thuis of op reis. Ik observeer en registreer. Geniet van mijn boek met een glimlach en verlang naar het volgende."
Als we tegen middernacht na een heerlijke avond terug naar ons hotel lopen/waggelen, plenst het van de regen. Als we de trappen oplopen, zien we door een raampje, dat op een piepklein binnenplaatsje uitkijkt, dat de mensen van het hotel nog bezig zijn. De manager - in nog steeds hetzelfde trainingspak - is een grote ketel water aan het verwarmen met een vuur zó groot, dat bij ons op het meest afgelegen gebied nog de brandweer zou doen uitrukken. Lange takken steekt hij handig onder de waterketel zodat de inhoud daarvan op een aangename temperatuur komt voor zijn gasten, voor ons dus. Natuurlijk had ik er helemaal niet bij stilgestaan waar dat warme water, dat pietluttierige straaltje, vandaan kwam. Ik vind alles al steeds meer heel vanzelfsprekend worden, maar deze aanblik van een midden in de nacht hardwerkende man, laat mij weer eens goed nadenken over onze luxe. Zo peinzend ontwaar ik in een donkere hoek van het bloedhete stookhok dat de vrouw des huizes in het kolengruis tussen de takken op de grond ligt. Ligt ze nou te bidden? Ja, ze ligt te bidden! Telkens staat ze even op om met gevouwen handen even naar de hemel te kijken en laat zich dan met het grootste gemak plat op de buik vallen, de handen ver voor zich uit strekkend. Steeds herhaalt zich dat en we staan roerloos naar dit tafereel te kijken als de man even zijn hoofd opheft en naar ons zwaait. Van schrik deinzen we terug en voelen ons er niet helemaal wel bij dat wij deze integere mensen hebben staan te bespieden. Wat een land, wat een gewoontes wat een fantastische mensen.
Ik vind het wel een boek om te lezen, maar het Nederlands rammelt hier en daar aardig. Gaan taal, maar wel stijlfouten. Leest soms n iet gemakkelijk. Bovendien krijg je de indruk, dat China een smerig vies land is. Ik ben er zelf een aantal keren geweest, ook voor langer dan een vakantie en op allerlei- plaatsen; ook sommige plaatsen, die Jacqueline bezocht, maar ik heb volkomen andere ervaringen als het gaat om de smerigheid. Wel, dat Chinezen soms absoluut niets begrijpen van gebarentaal. Maar die enorme smerigheid heb ik nooit gezien. Hadden ze zo'n slechte touroperator?
Ook heb ik de indruk, dat ze wel veel gezien hebben, maar zich niet erg op de hoogte hebben gesteld van achtergronden. Hadden ze misschien geen tijd voor? Ik vrees, dat het lezen van dit boek voor een aantal mensen geen aanmoediging is om ook naar China te gaan; wie wil er nou in een vieze troep vakantie houden? Nogmaals, ik heb steeds in keurig nette, soms wel eenvoudige hotels gezeten en ik heb ook nooit smerig eten gehad. Maar misschien had ik een beter reisbureau?
