Warme weergave van een ijskoude klus.
Samenvatting
‘Als dierenarts ben je niet opgeleid om dieren te doden’ is een veelgehoorde opmerking tijdens de ruiming werkzaamheden in de Mond en Klauwzeer crisis van 2001. Helaas wordt toch van je gevraagd om je kennis en kunde in te zetten om Nederland vrij te maken van deze zeer besmettelijke dierziekte. Een emotioneel en fysiek zware periode breekt aan. Zou het mogelijk zijn om, ondanks vele tegenwerking en je beroepsethiek, de moed er in te houden en de klus te klaren? De overheid lukt het, maar als dierenarts word je uiteindelijk geconfronteerd met het dilemma van een landschap zonder dieren.
Over de auteur
"Ik ben 20 jaar werkzaam geweest als dierenarts in mijn praktijk en sinds 2000 werkzaam voor de overheid o.a. als keuringsdierenarts. Als in 2001 de Mond en Klauwzeer crisis uitbreekt, word ik ingezet als ruimingsdierenarts op de Veluwe en rust op mij de zware plicht om massa’s dieren te euthanaseren om zo de ziekte te bestrijden. Na afloop van de crisis heb ik, om het proces emotioneel te kunnen verwerken, mijn ervaringen op papier vastgelegd."
Productinformatie
- ISBN
- 9789460893636 / 978-94-608-9363-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 05-03-2010
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Diversen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 72
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
In enkele achtertuinen liggen heuse zeugen van wel 100 kilo die dood nauwelijks te tillen zijn met 4 man, laat staan dat we ze te pakken krijgen. Dan lopen ze los en vergt het enige behendigheid ze een slaapmiddel in te spuiten. Ze verschansen zich en lijken bereid tot een laatste gevecht.
Uiteindelijk lukt het altijd en als ze slapen geef ik ze, terwijl de keurmeester met een strop om de bovenkaak het dier vasthoudt, een injectie in de halsader vlak bij het borstbeen.
Dat ik jarenlang in de praktijk varkensdierenarts geweest ben, komt nu goed van pas. Op deze manier ronden we het voor het oog van de familie netjes en snel af. Helaas geven sommige zwijnen vlak voor de eeuwigheid nog een gilletje, wat een deukje in ons prestige veroorzaakt.
Grotesk liggen de dieren op hun rug in de kruiwagen, die nauwelijks te sturen valt door het gewicht en door de onbegaanbaarheid in de achtertuinen.
Varken of niet, ook hier laten mensen hun tranen de vrije loop.
Op een kinderboerderij lopen er ook een paar en die worden zo vaak geaaid dat ze zich gewillig laten vangen. De ezels komen nieuwsgierig toekijken en steken hun kop even door het open raam, een pauw zet zijn veren hitsig op en een zwaluwpaartje vliegt onverstoorbaar af en aan.
Bij een oud echtpaar met enkele geiten en 1 bok zegt de vrijgezelle dochter: "Nou dokter, vanmorgen heeft de bok het nog vlug een keertje gedaan; hij zal wel gedacht hebben, dit is mijn laatste kans!"
Ik denk: Tja, wat zou jij gedaan hebben!
Reviews
Leuk geschreven hoe een veearts moet werken met mensen die dieren moeten doden ipv genezen.