Quicksilver K.

Hoe kom je als actief, levendig en enthousiast iemand zwaar depressief in een psychiatrische inrichting terecht? En hoe kom je er weer uit? Wat gebeurt er dan allemaal met je? In Quicksilver K. wordt dit verhaal verteld. En wat er daarna gebeurde...

"Ik ben geboren in 1956. Ik werk als lerares op een middelbare school in het noorden van het land. Dit is mijn eigen verhaal, zoals ik dat beleefd heb in 2009 en 2010. Ik wil het graag vertellen omdat ik het een ‘bijzonder verhaal’ vind. Het is mijn debuut, ik heb nog nooit eerder iets gepubliceerd."

Het patroon is elke dag hetzelfde. ’s Morgens op tijd opstaan, ontbijt. En een kringgesprek over wat je die dag gaat doen. Over het algemeen gaat iedereen vooral naar AT, dat staat voor Activiteiten Therapie. Ik ben daar ook vaak geweest. Er werd een beroep gedaan op je creatieve talenten. Die heb ik niet zoveel, maar toch heb ik een aantal dingen gemaakt die ik later mee naar huis heb genomen, en die nog steeds op mijn kamertje staan. Daarnaast had je gesprekstherapie met je psycholoog of psychiater. Ik blijk achteraf mazzel te hebben gehad. Mijn psychologe Femke had als eerste door dat er iets niet klopte. Hoewel ik op het moment van binnenkomst in de kliniek al 3 jaar bij de psychiater liep was er nooit iets ontdekt, qua oorzaak van mijn depressieve klachten. Ik kreeg alleen maar steeds nieuwe antidepressiva, en meer gesprekken. Femke maakte als eerste duidelijk aan Piet dat ik er niks aan kon doen dat ik niet vooruit te branden was. Dat scheelde al een stuk, want veel mensen zeiden tegen Piet, Karin moet een trap onder d’r kont hebben. Dat was dus niet zo. Een ander onderdeel van de daginvulling was MT, Motorische Therapie. In mijn geval kwam dat neer op fietsen op de hometrainer, of meedoen met een balspel. Ook heb ik geprobeerd mee te doen met hardlopen, ik had tenslotte al 2x de 4 Mijl met succes uitgelopen, maar ik bleek absoluut niet mee te kunnen komen. Amechtig probeerde ik de groep bij te houden, maar dat lukte voor geen meter. Eén keer per week moest je invullen wat je over 14 dagen wilde eten. Ik at veel in die tijd. Behalve het gewone eten snoepte ik als een gek. Was ook een bijwerking van de medicijnen, bleek achteraf. Maar ik vond alles heerlijk, met name slagroomsoesjes.