Venlostedjevan
lolenplezeer

Auteur: Jan Maas
Uitvoering: Paperback
Genre: Diversen

Prijs: € 19 ,99
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

In dit vierde boek op rij vind je korte verhalen over alledaagse onderwerpen. Verschillende zaken waar soms over wordt gesproken komen aan de orde, zoals Het Perpetuum mobile, Myopi en de oerknal. De auteur heeft deze zaken op een ludieke manier duidelijk proberen te maken. Tot op heden is hij, in het Venloos dialect, nog nergens iets over deze zaken tegengekomen. Juist daarom zag Jan Maas het als een uitdaging erover te schrijven. Hier en daar heeft hij wat humoristische opmerkingen erbij gezet, om het lezen ervan tot een plezier te maken. Jan spreekt de wens uit dat de lezer er iets van opsteekt.

Over de auteur

"Ik ben geboren in Venlo. Docent motorvoertuigen techniek en natuur-, en scheikunde waren de vakken waar ik 35 jaar les in gaf. Hieruit koos ik de onderwerpen van enkele verhalen. Na mijn pensionering ben ik gedichten en verhalen gaan schrijven. In december 2007 verscheen het boek: ‘ne Gas verhaole in ’t Venloos, een half jaar later: Verhaole en gedichte in ’t Venloos en in maart 2009 verscheen het derde boek: Mien Venlo (allen uitgegeven door Boekscout.nl)."

Productinformatie

ISBN: 9789460896293 / 978-94-608-9629-3
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 27-08-2010
Taal: Nederlands

Genre: Diversen

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 144
Formaat: 12,5 x 20 cm
Illustraties: Nee

Inkijk

Myopie..! Wie ik ‘t woord Myopie veur ‘t iers loos, dach ik det ‘t verkierd geschreve waas. "My opie," dach ik, is ‘t Venloos veur: "Mien opa." Wie ik aevel in d’n dieke van Dale ging loere zoog ik det ‘t waal good waas geschreve. Ik zoog ouk waat ‘t beteikende. Zelf heb ik gen las van Myopie. Ouk van mien opa had ik, wie dae nog laefde, gen las. Ik heb zelfs hiel vuuel plezeer met dae leve mins belaef. Hae had op de Geldersepoort same met mien oma Nel en later mienen ome Joep, ‘n bekkerie die de naam: "Het Soete huis," had. Mien mam zag mich det ‘t ‘n hoes van twelf panne breid waas. Ik weit nog det opa, wie dae nao Brussel waas gewaes, ‘n klein brónze beeldje van ‘t Menneke Pis had gekóch. Me kós achter in det beeldje ‘n pröpke vaste was douwe. Op zóngdaagmorge reep hae dökker de kleinkinder beejzich en die wiste al wat’r ging gebeure. As weej allemaol beej opa ware, stook hae ‘n zwaevelke aan en heel det ónder det Menneke Pis. De vaste was woort weik en leep d’r van veur met ‘n sträölke oet. Weej schrieëfde ‘t oet van plezeer. Opa ziene zóndaag waas neet mier kepot te kriege. Wie ik alder waas, vroog hae mich mei en dan of ik um in zien bekkerie woel kómme helpe. Iers waas ‘t migkemenkes nao de beugelklup bringe, daonao flaaje nao de luuj en aeve later meihelpe in de bekkerie. Wie hae ens bezig waas de taarte te versiere met zo’ne spuitzak vol met slaagroum vroog hae of ik det lösde. Ik zag van jao en heel miene mónd wiet aope. Opa spoot mien ganse gezich vol, maar in miene mónd kwaam niks. Dao moos ik zelf veur zörge. Hae kwaam haos neet mier beej van de lach.