Samenvatting
Op een dag brengt de Magiër, Jao, wonende op de planeet Globearth, het dochtertje van de Heerser van die planeet naar de aarde om haar in veiligheid te brengen. 13 jaar later komt hij terug om haar op te zoeken en naar een plaats te brengen waar ze eindelijk haar vader zal ontmoeten. Hij neemt ook haar vrienden mee op sleeptouw. Het wordt een reis door een ongekende wereld, vol verrassingen en mythische wezens. De mensenkinderen halen een stunt uit, waardoor ze voor altijd in het hart van de Elfenheer gesloten worden. Zal hun vriendinnetje uiteindelijk op Aarde blijven of terugkeren naar haar planeet?
Over de auteur
"In 1961 werd ik geboren en kwam de naam Patricia Demarsin op mijn geboortekaartje te staan. Ik ben nu getrouwd, moeder van vier kinderen en oma van een prachtige kleinzoon!
Sinds enige jaren werk ik thuis als onthaalmoeder en daardoor werd mijn sluimerende fantasie weer gestimuleerd. Ik schreef altijd al korte verhaaltjes, gedichtjes... Deze keer liep het een beetje uit de hand en is een sprookje een heel boek geworden. Ik heb van het schrijven genoten!"
Inkijk
Stan trok Eli aan zijn mouw een eindje verder naar achteren.
"Als we de kans zien..", fluisterde hij, "... gaan we een kijkje nemen in het woud."
Eli schrok.
"Ben je gek?", vroeg hij. "Je weet niks niemendal over die Trollen en nog veel minder over de rest van dit woud.
"Wel", mompelde Stan. "We kunnen altijd bij leren, toch?"
Eli schuddebolde.
"Je bent echt gek, Stan", zei hij. "Jao vilt ons en als we ooit terug thuis komen, maakt je moeder ons verder af."
Stan schokschouderde.
"Als... en ik zeg ALS... de kans zich voordoet om die ketting te pakken krijgen kunnen we toch proberen, niet?"
Eli's brein draaide op volle toeren.
"Stel dat die kans zich voordoet", zei hij. "We moeten wel heel erg voorzichtig blijven, oké?"
"Goed hoor", prevelde Stan. "Ik wil me de woede van onze ET niet op de hals halen maar... Je weet maar nooit."
"Hé jullie!", riep Jao. "Aansluiten! We gaan eten zoeken."
Er werden bessen geplukt, wortels gezocht, paddenstoelen en planten gevonden. Eldrid maakte er een maaltijd van.
Toen het eten stond te pruttelen was het tijd om contact te nemen met het thuisfront. Het Kristal werd boven gehaald.
"Hoi, mam!", riep Stan met een brede grijns. "Is Frank daar ook?"
"Ja, natuurlijk", antwoordde Tess verbaasd. "Hoezo? Heb je hem nodig?"
"Neuh!", zei Stan. "Niet echt. Gaat het een beetje, mam?"
Tess fronste haar wenkbrauwen. "Weet ik nog zo niet", mompelde ze met een strenge blik. "Wat voeren jullie in je schild?"
