Ergens en iemand

Auteur: Steissy Santos
Uitvoering: Paperback
Genre: Jeugdboeken

Prijs: € 18 ,50
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Het leven zit vol verrassingen. Daar komt Jennifer Hyatt al snel genoeg achter. Wanneer zij er na de dood van haar vader alleen voor staat, komt er een onbekende vrouw in haar leven. Deze vrouw blijkt een erg belangrijk rol te hebben in zowel Jennifers leven als in de toekomst. Hyatts leven komt vanaf dat moment in een achtbaan terecht. De ene gebeurtenis volgt de ander op. Jennifer krijgt heel wat voor haar kiezen. Zal zij het redden in deze meeslepende draai die haar leven heeft genomen? In dit boek zijn zowel Nederlandse als Engelse teksten opgenomen.

Over de auteur

"Ik ben geboren en getogen in Rotterdam en zit momenteel in mijn laatste jaar van de havo. Op school bleek dat ik meer van letters hield dan van cijfers. Ik verzon vaak korte verhaaltjes. Het feit dat ik van lezen houd, heeft mij aangespoord om te schrijven. Mensen vermaken en inspireren zoals anderen dat met mij hadden gedaan, is mijn hoofddoel."

Productinformatie

ISBN: 9789460897702 / 978-94-608-9770-2
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 12-11-2010
Taal: Nederlands

Genre: Jeugdboeken

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 84
Formaat: 12,5 x 20 cm
Illustraties: Nee

Inkijk

‘Jennifer’, hoorde ik iemand vaag zeggen. ‘Jennifer, word wakker.’ Ik opende mijn ogen en zag twee politieagenten in mijn kamer staan. Ik kneep mijn ogen even dicht en maakte ze weer open. Ze stonden er nog steeds. Ik sprong uit mijn bed en vroeg: ‘Wat doen jullie hier? Wat is er aan de hand?’, en ik wreef de slaap uit mijn ogen. ‘Ben jij Jennifer Hyatt?’, vroeg een vrouwelijke agente me. ‘Ja, dat ben ik’, zei ik met een verbaasd gezicht. ‘We zijn hier om je iets belangrijks te vertellen’, zei de andere agent. ‘Je vader is vannacht omgekomen bij een auto-ongeluk. Het spijt ons zeer Jennifer’, zei hij langzaam. ‘Jennifer?’, vroeg de agent me. ‘We weten dat dit een grote schok voor je is.’ Ik zei nog steeds niets, maar keek de agenten aan alsof het een grapje was. ‘Dit is een grapje toch? Dit moet een grapje zijn!’ Ik keek naar de deur alsof mijn vader elk moment binnen kon komen. ‘Vertel het me dan!’, schreeuwde ik tegen hen. De agenten keken elkaar en vervolgens mij vol medelijden aan. Ik ging op mijn bed zitten en tranen dropen van mijn gezicht af. ‘Het kan niet waar zijn’, mompelde ik. ‘Het kan gewoon niet waar zijn!’, riep ik tegen de politieagenten. ‘Toch wel’, zei de agente.