14

Dirk is een jongen van 16 jaar die sneller volwassen is geworden dan hij zelf zou willen. Zijn ouders zijn overleden en hij wordt al heel zijn leven geconfronteerd met pesterijen en gespot. Alles wat hij hierdoor voelt, houdt Dirk nauwkeurig bij in zijn dagboek die langzaam maar zeker, dag na dag, naar een duistere climax sluipt. Het relaas van een jongen wiens wereld totaal veranderde in 14 dagen...

"Ik ben geboren in 1989 en wonende te Leuven. Daar betrek ik een bescheiden studio. Ik werk momenteel in de bancaire sector. Verder volg ik de avondschool om mijn diploma marketing binnen te rijven. De overige vrije tijd die ik heb, vul ik in door voetbaltraining te geven aan kinderen. Ik speel zelf ook nog voetbal op liefhebbersniveau. Daarnaast zet ik graag de bloemetjes buiten!"

Dirk stond plots in een donkere ruimte. Hij keek verwilderd en lichtelijk panisch rondom hem. Hij realiseerde zich opeens dat hij daar naakt stond. In een vlaag van wanhoop tastte hij de vloer af op zoek naar kledingsstukken, maar vond niets. "De vloer was een rubberen sportvloer", concludeerde hij, terwijl hij het oppervlak lichtjes streelde met zijn vingertoppen. Dirk begon aarzelend verder te schuifelen, toen er een felle lichtspot aansprong die hem volledig verblindde. Hij voelde zich nu wel heel geconfronteerd met zijn eigen naaktheid. Hij zette een stap naar links, maar de spot volgde hem. Zo probeerde hij een reeks van manoeuvres om te ontsnappen aan het verhullende licht, maar tevergeefs. Hij liet de hoop varen en ging berustend in zijn lot op de grond zitten. Alsof hij per ongeluk een lichtschakelaar had beroerd, sprongen een reeks andere lichtspots rondom hem aan die tot zijn afgrijzen een massa mensen onthulde. Ik zit in de sporthal op mijn school!, realiseerde hij zich met een schok. De tribunes waren volgepakt met leerlingen en leerkrachten. De angst en schaamte raakten hem ware het een slag van een enorme hamer. Zijn trots en eergevoel smolten weg als sneeuw voor de zon. De enorme massa die heel die tijd stil was geweest, keek hem aan alsof hij een crimineel was die berecht werd. Plots brak het gejoel en gelach uit met een overweldigend lawaai. Dirk probeerde radeloos en wanhopig zijn naakte lichaam te verstoppen. Die ene spot, op hem gericht, bleef hem echter als een brandmerk volgen. Hij keek als een schichtige, opgejaagde gazelle rond en zocht naar een uitgang. Hij constateerde dat er geen deuren waren in de sporthal. Hij stamelde naar de joelende massa: "Laat me alleen."