Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
(Past door brievenbus)
Samenvatting
De 28-jarige Winoa heeft een bewogen leven achter de rug. In een laatste poging haar eetstoornis voorgoed de kop in te drukken, vlucht ze naar Noorwegen om als vrijwilliger koeien te melken op een boerderij. Aanvankelijk geniet Winoa volop van het boerenleven, maar al snel valt de illusie van afstand en innerlijke rust in duigen. Zowel lichamelijk als geestelijk krijgt Winoa veel te verduren. De eetverslaving neemt in alle hevigheid weer bezit van haar. Om te overleven moet ze een onomkeerbare beslissing nemen. Is Winoa in staat haar ziekte en het Noorse boerderijleven het hoofd te bieden?
Over de auteur
"Ik ben een HBO geschoolde, jonge vrouw die stoeit met de juiste balans in het leven. Ik ben vaker van baan verwisseld dan van winterjas, maar blijf zoeken naar het ultieme geluk. Verschillende van mijn columns zijn gepubliceerd in dagblad De Pers. Mijn debuutroman Loeiende koeien en stuiterende boterhammen is grotendeels gebaseerd op mijn eigen leven. In 2007 ruilde ik samen met mijn man de drukke Randstad in voor een rustig leven in Overijssel."
Schreef ik eerder vol lof over de Noorse keuken, sinds gisteravond is ze van haar voetstuk gevallen. Ik kreeg namelijk kwal voorgeschoteld.
We zaten gezamenlijk aan tafel. Perdre keek reikhalzend omhoog toen Ella met een grote schaal binnenkwam. Dit zou mijn vuurdoop worden. Nu moest ik met de billen bloot. Al weken lang sprak Perdre over dit gerecht als over het paradijs.
Lutefisk noemen ze deze delicatesse. Het is rauwe vis die weken in zeep wordt gelegd om te drogen. Eenmaal zover wordt het naar niets anders dan zout ruikende onding afgespoeld en twee minuten gekookt. En zie daar, een zoute drilpudding om te verorberen.
Toen ik in de kom keek, verging me iedere trek. Zoiets onsmakelijks had ik nog nooit gezien. Die kwal lag erbij alsof ze net van het strand was geplukt. Doorzichtig blauwwit van kleur en met een geur waar mijn maag zich spontaan van omdraaide. Hoe kon ik deze dans ontspringen? Jammer genoeg op geen enkele manier. Ik kon toch moeilijk een cultureel hoogtepunt als de Lutefisk onaangeroerd aan me voorbij laten gaan?
De hele opzet van het boek,de humor en zo helder onder woorden gebrachte waarnemingen hebben me geraakt.Ik denk dat dit boek veel mensen kan helpen. Dat is dan ook de wens die ik uitspreek.
Tot slot,we hebben inderdaad allemaal zo onze hersenspinsels.
