Fantastische verhalen op de Duivelsplaat

Roman van het volksverhaal De hofvertellers van de Limburgse landsdelen trekken naar het kasteel van Graaf Landolf op de Duivelsplaat, om er deel te nemen aan de Grote Hofverteldag. Onderweg worden zij belaagd door duivelshelpers, met noodlottige gevolgen! Uit het kasteel wordt het Groot Verhalenboek gestolen en de hofverteller ontvoerd. Er volgt een strijd tussen de duivelse Eggoric en zijn Bellogonische handlangers (heksen, weerwolven, watermonsters, enz.) tegen de Pacedoniërs met hun leider Wibald en diens hulptroepen (reuzen, aardmannetjes, feeën, zwanenjonkvrouwen, enz.) Of zij het Groot Verhalenboek weten te bemachtigen en of de Grote Verteldag op de Duivelsplaat in Maaseik toch nog door kan gaan...

"Mijn belangstelling voor volksverhalen heeft me op het idee gebracht zelf soortgelijke verhalen te schrijven. Thema’s uit bestaande verhalen werden het uitgangspunt voor nieuwe. In dit boek heb ik bovendien een uniek verband aangebracht tussen op het oog losstaande gebeurtenissen en de dramatische strijd tussen oorlogszuchtige Bellogoniërs en vreedzame Pacedoniërs. Lezen is plezier beleven. Ik hoop daarom dat de lezer dit plezier in mijn boek kan beleven ondanks de tragische gebeurtenissen die er - ook - in voorkomen."

Eggoric stond op en antwoordde jubelend: "Met de hulp van uw troepen heb ik het Groot Verhalenboek gestolen uit het kasteel op de Duivelsplaat en nu is het hier in Bellogonië, hier in een van de ruimtes van uw verblijf!" Brandoer zei even niets, maar toen barstte hij los. Hij siste, bulderde, ziedde en sloeg daarbij met zijn vuisten tegen de rotswand. Even dacht Eggoric nog dit te mogen uitleggen als een uiting van vreugde, maar al gauw werd hem duidelijk dat Brandoer daarmee het tegendeel tot uitdrukking bracht. Een stortvloed van verwensingen stroomde over de heer van Barreburg uit, waarbij geen enkel woord dat ook maar iets van afschuw uitdrukte ten opzichte van degene die tegenover hem weer op de knieën zat werd geschoond! Eggoric verbleekte; angstig liet hij de mokerslagen op zich neerkomen, hij durfde aanvankelijk niet eens op te kijken. Toen de ergste beschimpingen en beschuldigingen aan het adres van Eggoric voorbij waren, riep Brandoer nog uit: "Weet je wel wat je mij hebt aangedaan?" Eggoric antwoordde niet. "Weet je dan niet dat dat boek uit Pacedonië afkomstig is; het is niet door mensenhand gemaakt, maar door Wibald zelf, de opperheerser over Pacedonië!" Omdat Brandoer nu even zweeg, waagde Eggoric het na een tijdje weer een paar woorden te spreken. "Grootmeester," zei hij, "waarom zou ik u het boek niet brengen? U bent toch de grootste en sterkste, de machtigste alom. Uit uw naam dacht ik te handelen, uit de naam van de heerser over Bellogonië en ook bijna over heel Limburg. Welke Pacedoniër is in staat u naar de kroon te steken?" "Zwijg, ellendeling!", bulderde Brandoer. "Je hebt hun machtigste wapen op mij gericht!"