Routine op Koffie

Auteur: Bart Claus
Uitvoering: Paperback
Genre: Diversen

Prijs: € 17 ,50
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Routine is een verderfelijk wezen. De één blijft er eeuwig aan gebonden, de ander ondervindt haar slagkracht bij elke ademstoot. Iedereen staat onlosmakelijk verbonden met een routine die zich meester maakt van elke gedachte. Bezeten door het vertrouwen in routine verliezen we het besef tussen goed en kwaad, tussen pijn en liefde, tussen emotie en ratio. In een wereld die gedoemd is om zichzelf te vernietigen zwaait routine de plak. Iedereen die er aan wil ontsnappen delft zijn eigen graf en iedereen die routine omarmt graaft het graf van anderen. Maar routine overstijgt toch de twijfel, niet?

Over de auteur

"Zonder enige twijfel is schrijven méér dan een passie voor mij. Schrijven is een condicio sine qua non geworden... een routine. Mijn liefde voor taal wordt niet enkel gevoed door mijn studies, Taal en Letterkunde Spaans Engels aan de Universiteit Antwerpen, maar ook door illustere voorbeelden als Hugo Claus en Arnon Grunberg. Als 20-jarige is taal voor mij een kunst, verheven boven een ademstoot. Na Alleen Samen een nieuwe stap voorwaarts."

Productinformatie

ISBN: 9789461762788 / 978-94-617-6278-8
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 24-06-2011
Taal: Nederlands

Genre: Diversen

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 66
Formaat: 12,5 x 20 cm
Illustraties: Nee

Inkijk

Die ochtend zat ik levenloos voor me uit te staren. Met willekeur en totale desinteresse een blik werpen op schepsels die net zo platgestampt en afgeleefd waren als de stoep waarop ze liepen. Man in overall, blikje pils in zijn handen en slierten vettig haar in de nek. Muf uitziende vrouw, diep ingesneden decolleté, zonnebankbruin, arrogant lachje om de mond. Opa met kleinzoon aan de hand, broek op scheenbeenhoogte, gloeiende sigaret tussen de twee resterende tanden. Vrouw, overgewicht en spataders, uitgerokken roze topje met vlindermotief. Het asfalt kermde, ook voor hem routine. Je ziet uit een raam steeds levens voorbij flitsen waarvan je veronderstelt dat ze op een weegschaal slechts het gewicht van een veer evenaren. Mensen waarvan de houdbaarheidsdatum al bedekt was met een laag schimmel en onnoemelijk ergerlijke nutteloosheid. De mens zou ergens het toppunt in moeten zijn. Gewoon ergens beter in zijn dan de rest. Zo zijn we, zo leven we en zo dromen we onze zorgen weg. Was er niet beter een ondergrens geweest? Zij die niets uit hun leven halen zouden dan slokjes adem verliezen. Geen lucht meer rond hun bezoedelde en geroutineerd nutteloze stinkbekken.