Linkse hobby's

Wat zijn de gevaren van goedkope stroom? Waarom zien de vrouwen in Caracas er zo goed uit? En hoe worden de podiumkunsten onafhankelijk van overheidssubsidie? Zo maar wat vragen waar u in deze bloemlezing antwoord op zult krijgen. Het zou pretentieus zijn te beweren dat Linkse hobby’s al uw vragen beantwoordt -­ één gek kan immers meer vragen dan tien wijzen kunnen beantwoorden -, maar deze bundel komt een heel eind. Het is een bloemlezing van cabaretteksten en belevingsverslagen uit Venezuela. Lekker dun, speciaal voor iedereen die de laatste tijd gewoon niet meer toekomt aan een goed boek.

"Ik ben geboren in 1972 en sta sinds 2006 regelmatig op de planken om mijn cabaretteksten te delen met mijn publiek. Na een inspirerende periode als expat in Venezuela ben ik terug in de stad, waar ik voor het eerst in het theater stond in Utrecht."

Op een dag werd Perico’s chauffeur gevangen genomen. Niet door heksen of door reuzen, maar door vijf gemene boeven. En dat was op zich niet zo erg, het was maar een chauffeur, maar het was verdomme wel Perico’s Jeep die daarbij gestolen werd. De politie vond dat Perico op moest passen, en daarom verstopte Perico zich in zijn kasteel. ‘Was de stoere prinses Tanja maar hier om me te beschermen’, zuchtte hij. Want prinses Tanja werkte namelijk in een kidnapperij, die zou de gemene boeven wel een lesje leren! Perico droomde vaak dat hij door prinses Tanja in haar stoere camouflagekleding een tijdje gevangen genomen zou worden. Een fijne droom vond hij dat. Zijn kano bleef altijd droog, maar zijn pyjamabroek niet, zo een fijne droom vond hij dat. Nu moet ik ophouden jongens, ga eerst mama maar eens om meer centjes vragen. Daarna lees ik wel verder. Ah mooi, jullie hebben centjes gehaald. Even kijken, waar was ik? Perico droomde vaak dat hij door prinses Tanja in haar stoere camouflagekleding ... fijne droom... oh hier! Maar ja, prinses Tanja zat wel duizend kilometer verderop in de jungle. Een beetje de hele dag Perico’s onbereikbare liefde te wezen. Plotseling, het was een heldere nacht, stond er ineens een toverfee in de slaapkamer van Perico. ‘Je mag een wens doen, Perico.’ Perico dacht even na. ‘Ik wens, lieve toverfee, dat prinses Tanja bij mij in het kasteel woont’, zei hij. ‘Pfff, ja hallo,’ zei de toverfee, ‘dat gáát toch niet. Dat krijgt zelfs Hans Klok niet voor elkaar.’ En weg was de toverfee. Ja Joyce, het was een toverfee van lik mijn vestje, maar nu je mond houden verder, want anders kom ik met het verhaal niet klaar.