Een heel erg leuk boek! Het boek zit goed in elkaar en heeft een mooi aangrijpend verhaal vol avontuur, spanning en fantasie.
Mijn complimenten aan Manon!
Mijn complimenten aan Manon!
Samenvatting
En het dorp Den Diepen
Op een dag wordt Damian wakker en komt hij erachter dat hij zich niets meer kan herinneren. Zijn enige aanwijzing is een onbekend dorp genaamd Den Diepen. Na verloop van tijd geeft hij het zoeken op en verandert hij in een eenzame en ijskoude bergbewoner.
Plots duikt de jonge Dorain op en vraagt hem om onderdak. Dorain kent Het Dorp en Damian neemt noodgedwongen de avonturier in huis. Een vriendschap ontstaat en samen gaan ze op reis naar Het Dorp. Onderweg leert Damian wat vertrouwen en bedrog is en ontdekt hij nieuwe gevoelens. Zal het hem lukken om zijn geheugen terug te krijgen?
Over de auteur
"Mijn schrijfpassie is ontstaan door mijn archief aan dagboeken, mijn leeshobby, de filosofielessen op school en een hoop toeval. Daarbij past ook dat ik iemand ben die graag Peter Pan zou willen zijn. Ik vind dat je pas echt leeft als je de juiste combinatie vindt van je eigen droomwereld en de realiteit... Waarom ik schrijf over geheugenverlies? Vanwege mijn grootste angst: vergeten. Dit boek is mijn ode aan alle schrijvers."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461762962 / 978-94-617-6296-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 30-06-2011
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Thrillers
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 80
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Vandaag was het dan zover. Ik wist dat het zou komen, maar ik gaf er nooit iets om. Ik had veel emoties uitgeschakeld, om mijn leven draaglijker te maken. Ik had op mijn negentiende mijn laatste huilbui gehad. Nu, op 26-jarige leeftijd, moest mijn lichaam opeens besloten hebben om de sluizen weer open te zetten. Of het kwam doordat de dam gesprongen was, of doordat mijn lichaam net op tijd de druk eraf zette, wist ik niet. Er hadden zich zeker weten veel te veel tranen achter de dam opgehoopt, want de huilbui was ongelooflijk. Ik schaamde me ervoor, ook al was er niemand die er iets van kon zien.
Het deed zo’n pijn, zo vreselijk veel pijn. Mijn tranen brandden hun spoor over mijn gezicht en mijn lichaam schokte. Ik zocht wanhopig een verklaring voor het breken van mijn IJzeren Schild en besloot dat het door het tapijt kwam. Pure wanhoop. Tenslotte had ik plaatsen proberen te vinden die me iets zouden doen, alleen was deze werking totaal verkeerd. In plaats van een herinnering gaf het me pijn en ik rukte het tapijt van de vloer. Mijn vergeefse poging tot vernieling leidde ertoe dat ik het buiten in een vuilnisbak propte. Ik had nooit op dat tapijt moeten gaan liggen. Dit was niet wat ik gewild had. De pijn ging weg, dat wel. Mijn vertrouwde Schild bleek sterk te zijn en ik trok het weer over me heen. Ik zou de huilbui vergeten, besloot ik, maar ik schrok van mijn eigen woorden. Vergeten, was dat niet wat ik zo haatte?
Reviews (5)
Ik vond het boek echt heerlijk om te lezen, ik heb het in twee keer uitgelezen. Het geheim van het verloren geheugen van de hoofdpersoon trekt je door het hele verhaal, hopend dat op de volgende bladzijde al je vragen beantwoord worden. Ik was erg blij dat het einde alles behalve cliché was, zonder al te veel bloot te geven kan ik zeggen dat het voor mij erg verrassend was. In plaats van voor het het makkelijkste einde te kiezen, prikkelt Manon haar lezers. Er waren een paar passages tijdens Dorains reis die ik niet helemaal kon plaatsen. Enkele ontmoetingen die erg leuk waren om te lezen maar die uiteindelijk geen verdere betekenis in het verhaal namen en hierdoor voor mij een beetje uit de toon vielen. Maar zoals ik al zei, waren ook deze stukken leuk om te lezen en is het maar een klein minpuntje in een leuk verhaal. Kortom: KOOP DIT BOEK!
Ik heb het boek al twee keer gelezen, en zelfs de tweede keer was het nog geweldig! Het is spannend, ontroerend en mysterieus. Toen ik het las, leefde ik helemaal met Dorain mee en iedere keer als er iets gebeurde waarmee ik het wel of niet eens was, was ik hardop tegen het boek aan het praten. (ja, ik ben een beetje gek;)), zo erg word je meegesleept. Ik raad het iedereen daarom ook aan om te lezen, want het is zeker de moeite waard!
Eindelijk mocht ik het boek lezen en het viel erg mee! Omdat mij werd gezegd dat het misschien niks voor mij zou zijn. Nou... alles behalve dat! Ik vond het boek echt heel spannend en ik begon me er steeds meer in te leven. Alsof ik er zelf was en tijdens het lezen had ik ook gewoon de landschappen en de mensen voor me alsof ik erbij was. Als dat bij mij is, vind ik het al gauw een super goed boek! Dat kan niet iedereen!
Ook al was Damian de hoofdpersoon, ik vond Dorain(Seah) de leukste.
Het einde was totaal niet wat ik had verwacht, het was best wel wreed maar daardoor vond ik het noujuist leuk, omdat het niet was wat ik verwachtte.
Ik ben nu al benieuwd naar een vervolg erop en ik hoop daarom dus ook dat er een vervolg komt!
En zoals al gezegd is hierboven: Het is zeker de moeite waard om dit boek te kopen!
Ook al was Damian de hoofdpersoon, ik vond Dorain(Seah) de leukste.
Het einde was totaal niet wat ik had verwacht, het was best wel wreed maar daardoor vond ik het noujuist leuk, omdat het niet was wat ik verwachtte.
Ik ben nu al benieuwd naar een vervolg erop en ik hoop daarom dus ook dat er een vervolg komt!
En zoals al gezegd is hierboven: Het is zeker de moeite waard om dit boek te kopen!
manon!!! gister heb ik jouw boek gelezen! Ik vond het echt supermooi! Toen ik wakker werd was dat het eerste waar ik aan dacht. Ik vind het echt goed geschreven! Eerlijk gezegd had ik het niet zo professioneel verwacht, maar dat was het dus wel;) En ik herkende jouw erin. Echt mooi gedaan met het ik-persoon, en de woorden seah arwa zijn goed gebruikt;) Goed gedaan, and I am proud of you :))) xxxxxxxx
Ps: Ik ben heel erg benieuwd naar het vervolg(hopelijk komt die), want ik begin te houden van jouw hoofdpersonage.
Ps: Ik ben heel erg benieuwd naar het vervolg(hopelijk komt die), want ik begin te houden van jouw hoofdpersonage.