INZICHT

We leven in een tijd van snelle veranderingen. Dat zien we op het terrein van de wetenschap, op het gebied van de techniek, maar ook onze godsdienstige meningen of overtuigingen zijn aan verandering onderhevig. Het kan ons in verwarring brengen. Hebben we de durf om het oude los te laten en ons open te stellen voor het nieuwe? Is er slechts één weg die naar het leven leidt of zijn er meer wegen? Zijn wij goddelijk of is een dergelijke gedachte te eigengereid? "Het ontdekken van je hart is de grootste initiatie", zei Hazrat Inayat Khan.

"Hoe ik ertoe kwam dit boek te schrijven? Eigenlijk heb ik het niet zelf bedacht. Ik meende zelfs dat ik dat niet zou kunnen. Maar het was een opdracht. Een innerlijke stem zei mij dat ik dit boek moest schrijven. Ook mediums lieten mij weten dat ik dat verplicht was. Ik moest doorgeven wat mij was aangereikt. Ook voor mij is het verrassend dat dit boek nu verschenen is. We leven in een bijzondere tijd."

Wat is het mooi om nu te leven. Om dicht bij onszelf te komen, dat we mogen waarnemen, inzicht krijgen. De blik verruimt zich en niets is meer vanzelfsprekend. Het gaat om de liefde. Liefde voor Christus, voor ons hoger Zelf; in wezen is dat hetzelfde. Ik las: "Wanneer ik niet weet wie ik ben, dien ik u; wanneer ik weet wie ik ben, ben ik u." Dit is de bestemming van de ziel op reis. Waar we ook zijn, plaats en tijd spelen geen rol. De voortdurende Goddelijke aanwezigheid laat ons anders kijken en waarnemen en brengt ons dicht bij onszelf. De eenheid voelen, in welke vorm dan ook. Of ik het nu in mijn meditatiemuziek van ‘Tagore songs’ ervaar, of in de muziek van de ’Rolling Stones’, het maakt niet uit. Het gaat om de keuze, die gemaakt wordt. Ieder maakt zijn eigen keuze. Waar vraagt jouw ziel om? Waarmee voel jij de verbinding? We zijn een uiting van het Goddelijke. "Er is een stadium, waarin men zich verheven voelt boven de beperkingen van het leven en waarin licht en leven ontvangen worden, dat behoort tot de oorsprong van alle wezens. Op dat ogenblik van opperste verrukking is men niet alleen verbonden met deze oorsprong, maar wordt men er in opgelost, want de oorsprong ligt in het eigen zelf. Het is als het aanraken van de tegenwoordigheid van God, waardoor het bewustzijn zo licht en vrij is geworden, dat het zich kan verheffen, of in de diepten van het eigen wezen kan afdalen. Er komt een tijd in de ontwikkeling van de mens, waarin iedere aanraking met schoonheid hem tot tranen toe beweegt. De ware verrukking van de geest ontstaat, doordat hij als mens op aarde is gekomen en zich hier van zijn geestelijk bestaan bewust wordt", zei Hazrat Inayat Khan.