Bracha's kind

Als Ewoud Doornebosch, een midden vijftiger, geheel onverwachts te horen krijgt dat hij wordt ontslagen, realiseert hij zich dat zijn leven vanaf dat moment drastisch zal veranderen. Maar als hij kort daarop, door een ongelukkig toeval, de veel jongere en aantrekkelijke Bracha van Zanten ontmoet en deze tijdens één van hun ontmoetingen een indringend beroep op hem doet, verandert zijn leven totaal en dreigt hij de grip daarop compleet te verliezen.

"Ik heb me vele jaren bezig gehouden met het maken van boeken. Zowel op het technische, het creatieve, als het commerciële vlak. Zelf schreef ik jarenlang een column in het personeelsblad van een grote uitgeverij. Ook publiceerde ik enkele korte verhalen. Dit intrigerende Bracha’s kind is dus mijn debuutroman."

Toen Ewoud wakker werd wist hij eerst niet waar hij zich bevond. Hij keek rond in de niet al te grote slaapkamer met rode gordijnen, wengé houten bed en meubelen, en witte muren waarop heel veel ingelijste pentekeningen en aquarellen hingen. Het waren voornamelijk illustraties van het gebied rond de Wieden en de Weerribben. Dit herinnerde hem weer aan hetgeen er was gebeurd, en langzaam drong de werkelijkheid tot hem door. Op de wekker die op het nachtkastje naast hem stond zag hij dat het al vier uur was geweest en hij moest dus wel een uur of twee geslapen hebben. Hij merkte dat hij naakt onder de dekens lag en keek rond of zijn kleren ergens waren te vinden. Maar met uitzondering van een jurk, die op een hangertje aan de kastdeur hing, was er niets te bekennen. De jurk aantrekken leek hem geen optie, daarom riep hij zachtjes: ‘Is daar iemand’, wat hij liet volgen door een luide namaakhoest. De deur ging open en de jonge vrouw die hem had meegeno-men naar haar huis stond in de deuropening. Ze vroeg hoe hij zich voelde en legde een kamerjas op het bed. ‘Je kleren zitten nog in de droger, maar kom naar de kamer, ze zullen zo wel droog zijn.’ Nadat ze de deur achter zich had dichtgedaan stapte Ewoud uit bed en trok de kamerjas aan. Hij voelde dat het behoorlijk warm was in de slaapkamer en dat deed hem goed. Hij ging de deur door en stapte meteen in de kleine maar smaakvol ingerichte kamer. Ook hier hingen weer veel pentekeningen en aquarellen aan de wand. Niet alleen van landschappen maar ook van vrouwenfiguren. Naast de open haard stond een groot bronzen beeld van een vrouwenfiguur die, in de amazonezit, op een paard zat. Aan de trotse kop te zien was het een Friese hengst.